End of chapter...

En toen was ik weer in Nederland, wel een tegenvallertje met dat grijze en natte weer hier, in Italië scheen de zon. Maar ja de mensen zijn hier in ieder geval wel een stukje makkelijker te verstaan.

Vorige week op vrijdag avond had ik dus een gezellig etentje met mijn collega's en die zijn nu allemaal gek op hutspot. Zaterdag lekker aan het opruimen en een beetje schoonmaken gegaan zodat pa en ma in ons appartement konden verblijven. Op zondag avond naar Treviso vertrokken met de trein om pa en ma op te halen van het vliegtuig. Ze zijn om 20.39 geland en naar een half uurtje kwamen ze ook echt uit de aankomsthal... Gezamelijk weer terug gereist naar Udine, en na een glaasje drinken en korte rondleiding snel op bed want het was al bijna 1 uur en de volgende ochtend moesten we weer op tijd op.

Maandag pa en ma meegenomen naar mijn werk en aan mijn collega's voorgesteld, mijn werkplaats laten zien en vervolgens door Pagnacco gewandeld. Om 11.40 met de bus terug naar Udine en de stad in geweest, alles sloot rond half één, één uur dus toen hebben we lekker gelunched in mijn appartement en vervolgens 's middags weer Udine bekeken.

Dinsdag zijn we een dagje naar Venetië gegaan en ma heeft weer een nieuw speldje gevonden voor op haar heuptasje... Op dinsdag avond de laatste spulletjes ingepakt en lekker gegeten samen met Javier. Kreeg ook nog kerstcadeautjes van mijn huisgenootjes en het is ons gelukt om alles in drie tassen mee te krijgen, maar een uitdaging was het wel!

Woensdag om 5.15 de wekker en alle spullen pakken en op naar het station. Om 10.25 vertrok ons vliegtuig vanaf Treviso airport en dat was voor mij de eerste keer vliegen. En om 12.00 landen we op Amsterdam (Schiphol) en was ik weer op Nederlandse bodem. Naar huis en dan beginnen met alle spulletje uit te pakken en verhalen en de hond en ..... En dan is de dag ook al weer voorbij en moest ik weer eens naar bed.

Vanochtend wakker geworden en dan is het toch wel even wennen dat ik weer in Nederland ben. Het uitzicht is hier een stuk minder en het weer helemaal, maar ja communiceren en TV kijken zijn hier dan wel weer een stuk gemakkelijker...

Bijna aan het einde...

Vandaag is het al weer donderdag en volgende week bevind ik me dus al weer in Nederland. Gisteren ben ik met Annalisa naar de omgeving van Triest geweest om een 6-tal hair traps te controleren en de camera traps die daar aanwezig zijn na te lopen en een 2-tal te verplaatsen. Er was daar geen sneeuw en de zon deed zijn best om te schijnen maar helaas is er een zeer koude wind aan het blazen, genaamd de bora. Het was dus gigantisch koud, maar dat mocht de pret niet drukken. Na het controleren van de traps zijn we naar een restaurantje gegaan en hebben daar heerlijk gegeten.

Morgen is mijn afscheidsfeestje van mijn collega's en ze komen gezellig bij mij hutspot eten. Mijn collega's zorgen voor de drankjes en Annalisa voor het toetje en een grote pan voor de hutspot. Dus vanavond zal ik maar even een aantal kilo's aardappelen, wortelen en uien inslaan voor het eten... Na het eten gaan we met z'n allen naar de disco en dat gaat vast heel erg gezellig worden...

Ik laat het jullie allemaal zo snel mogelijk weten of het ook echt gezellig was en wat voor gekke dingen mijn collega's allemaal verder in gedachten hebben.

En dan op zondag zal ik mijn ouders van het vliegveld halen en dan kan ik ze alle plekjes laten zien van mijn verblijf hier in Udine en Pagnacco. Het einde komt nu dus echt in zicht en ik heb al meer dan 350 foto's dus dat wordt plakken als ik weer in Nederland ben...

Het begin van het einde...

En nu is dan toch echt de laatste werkweek begonnen. Aankomende zondag zullen mijn ouders hier arriveren en de woensdag daarop zullen we vroeg in de ochtend weer naar Nederland terugvliegen en zal ik rond het middaguur landen op Nederlandse bodem...

De afgelopen week mijn verslag dus helemaal afgemaakt en op donderdag was er hier een feestdag, waarvoor ben ik niet helemaal achter gekomen, maar ik was dus vrij. Helaas een beetje ziek geworden en dus het grootste deel van donderdag en vrijdag, mezelf behelpen met kopjes thee en warme chocolademelk en veel gelezen. Op de donderdag daarvoor maar weer eens naar de boekwinkel gegaan en een aantal nieuwe boeken gehaald (waarvan ik nu al weer twee uit heb...)

Op zaterdag ben ik naar Cividale geweest, erug veel kerken en alles lekker oud... Heel mooi plaatsje, niet zo groot en was dus weer voor het donker thuis. Weer lekker gelezen en dit ook zondag stug volgehouden. Nu moet ik bijna weer nieuwe boeken halen, want ook het laatste boek is al bijna uit.

Mijn verslag is af en Filacorda is er niet, dus heb ik op dit moment niet echt heel veel te doen... Denk dat ik nog maar eens naar mijn verslag ga kijken en zien of ik hier en daar nog iets kan verbeteren en aanpassen...

Tot snel, voor jullie het weten ben ik weer terug.

Excursie

Afgelopen week was een relatief rustige week, geen field trips en veel aan mijn verslag kunnen werken. Een verslag waarvan het 1e concept nu af is...

Op vrijdag kwam ik thuis om te ontdekken dat Sinterklaas mijn huisje in Italië had weten te vinden en voor mij een cadeautje had achtergelaten. Een pakje met alle lekkers dat bij de Sinterklaas dagen hoort. Ik dacht dat ik dat dit jaar zou missen, maar gelukkig dachten de Sint en zijn Pieten daar anders over. Verder vond ik ook een CD met nederlandse Sinterklaas liedjes (die volgens Javier erug goed klinken, ook al kon ie er niks van verstaan!). Ik zal genieten van al dat lekkers met mijn huisgenoten en collega's. Dankjewel Sinterklaas!!!

In het weekend was ik van plan om weer op ontdekking te gaan in Italië, helaas regende het zaterdag met emmers water tegelijk en heb ik dat plan maar opgegeven. Heb mijn boodschappen tussen de buien door gehaald en ook maar een nieuw boek en daarin ben ik vervolgens flink opgeschoten. Zondag avond kwamen ook mijn huisgenoten weer thuis en werden we vervolgens voorgesteld aan Javier's ouders die voor een paar dagen naar Italië waren gekomen.

Op maandag was het plan dat ik mee zou gaan op een excursie samen met Filacorda's studenten. 's Morgens toen ik op mijn werk aankwam werd me gevraagd of ik ook even mijn werk wou presenteren aan de studenten en dat ik drie uren had om het een en ander in elkaar te flansen, dus zo gezegd zo gedaan. Power-pointje in elkaar gezet, veel plaatjes erin (die studenten hier spreken nu eenmaal niet zoveel Engels). Vervolgens met de auto's en m'n colega's naar de universiteit om de studenten op te halen. Filacorda stelde zijn colega's en mij voor en vertelde erbij dat ik zou presenteren in het Engels (je had die gezichten moeten zien, geschokt...).

We zijn naar de bergen gereden en hebben daar een wandeling gemaakt, langs een route die ook door lynxen genomen wordt. Gelukkig was het grootste deel langs een echt pad, maar bepaalde stukken waren cross-country en dat waren niet de makkelijkste stukken. De omgeving was weer ronduit fantastisch en vervolgens weer naar de auto's en naar ons slaap adres. Dit was een accommodatie van Corpo Forestale (zeg maar Staatsbos Beheer) en was erg mooi, kamers vol met stapelbedden en allemaal de naam van een dier. Ik sliep in de camera della tasso (kamer van de das) samen met 5 andere studenten.

Iedereen een plekje gevonden en toen was het tijd voor de presentaties... En toen mocht ik nog beginnen ook, had het idee dat de helft van de studenten niet over genoeg Engels beschikten maar ze luisterden beleefd. Na mijn presentatie ook nog een van Annalisa en een van Andrea en vervolgens het dorp in voor diner. Heerlijk gegeten, 1e gang was tagliatelle met champignons, 2e gang polenta en frico (dat is gemaakt van aardappelen, kaas en uien), verder natuurlijk brood en veel wijn. Als dessert cake en vervolgens koffie. Daarna een rondje grappa en vervolgens nog een rondje grappa (dat is een alcoholisch drankje gemaakt van druiven, doorzichtig van kleur en in heel veel smaken, ik had dit keer denneknoppen smaak, erug lekker). Het was inmiddels al een uurtje of 11 's avonds en toen afrekenen, en nog een laatste grappa en rond 12 uur waren we weer bij onze accommodatie. Hier vervolgens veel lol gemaakt en rond 4 uur half 5 maar eens naar bed. Om 8:30 uur 's ochtends moesten we er weer uit en op weg naar een ontbijt. De locale barman wist niet wat hem overkwam met die hele kudde studenten, maar hij heeft er vast flink aan verdiend!

Voor dinsdag konden we kiezen uit drie wandelingen, gemakkelijk, medium en moeilijk. Moeilijk hield in met boards door de sneeuw en daarvan was er maar een beperkt aantal, maar dat was ook heel erg zwaar en dat kwam dus wel uit. De meesten gingen voor medium, en daardoor had Andrea maar een klein groepje, in dat groepje was ook een jongen uit Finland die een aantal jaren in Amerika had gewoond en dus perfect Engels sprak en mijn keuze was snel gemaakt. Hele mooie wandeling in de sneeuw, we zijn zo'n drie uren onderwerg geweest, vervolgens zijn we naar een restaurant gegaan en hebben daar heerlijk geluncht (van al dat gewandel wordt men erug hongerig). En vervolgens gingen we weer naar Udine...

Rond 5 uur was ik weer thuis, spullen aan de kant en even lekker liggen lezenzzzzzz.
Inderdaad in slaap gesukkeld, rond 8 uur wakker geworden en maar een hapje gegeten en vervolgens weer aan het lezen... En toen belde ma, meteen weer klaar wakker en even lekker gekletst. Vervolgens weer heerlijk onder de wol gekropen en gaan slapen.

En vanochtend weer om 7:15 de wekker en weer op weg naar het werk. Wel een beetje moe, maar dat slapen we vanavond waarschijnlijk wel weer bij (we leven ten slotte maar een keer, dus moeten we er van genieten...)!

Sneeuw

En toen was er al weer een week voorbij, de tijd gaat hier echt steeds sneller nu het einde van mijn stage, gestaag naderd.

Afgelopen week veel op kantoor gezeten en druk aan mijn verslag gewerkt. Op donderdag ochtend ben ik met Andrea bij Paularo de bergen in geweest om een voetafdruk van een beer op te meten en te fotograferen. Het had gesneeuwd en het sneeuwde op de berg nog steeds, het landschap zag er daardoor zeer betoverend uit en ik heb heerlijk genoten van de sneeuw. Helaas (gelukkig voor Andrea) was het stuifsneeuw en konden er geen ballen van gemaakt worden, maar Andrea heeft toch een laag sneeuw over zich heen gekregen...!!!

Op vrijdag had ik een vrije dag omdat er stakingen waren in heel Friuli, onder andere op het openbaar vervoer en op openbare scholen. Ik kon dus niet op mijn werk komen en kreeg een dagje vrij. Tegen de middag is het ook in Udine gaan sneeuwen en alles was tegen de avond bedekt met een heel klein laagje poedersneeuw. Vrijdag niet echt veel gedaan (beetje schoonmaken, beetje lezen, beetje leren, beetje van de sneeuw genieten) en op vrijdag avond had Javier een feestje in ons appartement georganiseerd. Giada was ook nog in Udine omdat ze zonder openbaar vervoer niet thuis kon komen en Chiara was al op donderdag vertrokken. Gezellig gezamelijk gegeten en toen het feest echt losbarste zijn Giada en ik naar de slaapkamer gegaan en hebben we even lekker gestudeerd (...). Rond een uur of twaalf vonden wij dat al die dronken lui maar eens naar I Piombi moesten gaan en rond een uur of half 1 vonden zij dit zelf ook. Giada en ik hebben vervolgens een filmpie gehuurd (impulsief maar erug leuk) en hebben die vervolgens ook gezien. Secret Window (film met Johnny Depp :) daar ging het om!) gezien en rond 3 uur onder de wol.

Giada zou de trein van 6 uur 's ochtends nemen en was er dus al heel vroeg uit, niet dat ik lang ben blijven liggen, want rond een uur of 8 stond ook ik weer naast mijn bed. Nog een paar laatste boodschappen gehaald en op naar het busstation. Helaas regende het wel maar daar heb ik me niet door tegen laten houden, onder het motto 'het houdt vanzelf wel weer op' (helaas gebeurde dit niet op zaterdag). Ben naar Aquilea geweest een klein stadje (dorpje??) die een boel opgravingen uit het Romeinse tijdperk rijk is. Door de regen ben ik eerder naar huis gegaan dan gepland (het ging alleen maar harder regenen en mijn broekspijpen waren zich langzaam tot aan mijn knieën aan het volzuigen met water) en rond half 4 was ik weer in het appartement. Hier heb ik heerlijk en uitgebreid gelunched en vervolgens lekker naar Kommisar Rex gekeken op de TV (in het Duits..). Heerlijk gelezen en weer een beetje gestudeerd (je zou denken dat ik aardig op schoot met studeren, maar het valt me elke keer weer tegen hoe weinig ik opschiet, stug blijven volhouden maar...).

's avonds op tijd op bed en zondags heerlijk uitgeslapen (lees: wakker om half 8 en dan blijven liggen lezen tot een uurtje of 11). Wederom aan de studie en had het idee dat ik nog aardig opschoot ook. Halverwege de middag kwam ook Giada weer terug en werd er besloten om maar weer eens een film te huren. Het bedenken van welke film dit dan moest zijn heeft ons bezig gehouden tot een uur of 10, ondertussen gegeten en daarna maar weer door denken. Javier was ondertussen naar een pub gegaan om voetbal te kijken (en nee wij hadden inderdaad geen zin om mee te gaan...) en om 10 uur hebben Giada en ik The Pasion of the Christ en 50 First Dates opgehaald. We hadden de eerste film net in de computer en alles geinstalleerd toen Javier thuis kwam en ook plaats nam. Wij de film opstarten en geen keuze in audio, wat inhoud dat de film in het Italiaans gesproken zou zijn... Tegenvaller, dan maar met Engelse ondertitteling. En toen bleek dat de film ook niet in het Italiaans gesproken was maar in Hebreeuws en Latijns, erg moeilijk te volgen en dus erug blij met de Engelse ondertiteling. Na een minuut of 20 de film in kwam ook Chiara thuis en is ook zijn aangeschoven voor de film. Na de film is Chiara gaan slapen en hebben Javier, Giada en ik met zijn drietjes de tweede film nog gekeken. Erug veel gelachen, goede film, dat mocht ook wel want film nummer 1 was best wel bloederig en schokkend. En toen was het dus weer laat (half 1). Allemaal vlug ons nest in gekropen en vanochtend weer wakker geworden om 7.15 uur.

Klaar voor een nieuwe dag, een nieuwe week en het ras naderende einde van mijn stage...

Films en chocolade

Allereerst moet ik toegeven dat de beer het gevecht heeft gewonnen en dat de jacht gestaakt is (opgeven is zo'n groot woord...). We hebben het niet voor elkaar weten te krijgen om de individu te vangen en nu de winter met rasse schreden nadert is de kans op winterslaap erg groot en wordt de vangkans alleen maar kleiner, dus een kwestie van stoppen op het hoogtepunt. De laatste paar nachten in de bergen was het echt giga koud, het vroor flink en we hadden zelfs geen stromend water meer. De tap was afgesloten om bevriezing te voorkomen...

Afgelopen weekend lekker relaxed gedaan. Toen ik op vrijdag tussen de middag thuis kwam, bleek dat Javier aan het koken ging voor een lunch met een aantal van zijn Spaanse vrienden (vriendinnen), of ik ook honger had en hem een beetje wou helpen met koken. Ik na een avond in de bergen best wel moe, maar ook erg hongerig nam dit aanbod gretig aan en begon lustig wortelen en courgettes te wassen en snijden. Het eten was heerlijk, groenten met bechamelsaus, salade en als toetje en eigengemaakte flan by Javier. Heel gezellig en veel gelachen.

Vrijdag avond een filmpie gehuurd en die gekeken op de lap-top van Javier. Daarna lekker gelezen en op tijd (2 uur) gaan slapen. Zaterdag ochtend een beetje met huiswerk aan de slag gegaan en 's middags kwam ook Javier weer eens uit z'n nest na een avondje flink stappen. Beide zijn we na de lunch weer aan het leren gegaan, maar daar hadden we beide al gauw genoeg van en Javier vroeg of ik nog een film wou huren, nou ja welke dan??? Javier stelde Ocean's 12 voor, maar ik had Ocean's 11 nog niet gezien en dus hebben we ze beide maar gehuurd en gekeken. We moesten op tijd naar bed want voor de volgende dag was een uitstapje geplant naar Gradisca d'Isonzo.

Op zondag op tijd uit bed, douchen en de haren in de plooi en op naar het station, waar zich langzaam een grote groep verzamelde om naar Gradisca te gaan. Hier was namelijk het Chocofest aan de gang en veel beheerzing van de Italiaanse taal is niet nodig om hieruit te halen dat het een feest (festival) is en dat het om chocolade gaat. En inderdaad overal waar je kijkt chocolade. Puur, melk, wit, met noten, met vruchten, met lavendel, chocolademelk in alle soorten en maten, chocoladeijs, kortom chocolade. En overal proeven natuurlijk. Tussen de middag heerlijk belegde stokbroodjes gehad en natuurlijk wijn. De dag was helder, de zon scheen vrolijk, maar de temperaturen waren best fris, maar met een beetje warme chocomelk, een beetje wijn en een beetje beschutting was het haast zomers. Er was ook een stand met een dansvloertje en kareoke, dus wij aan het dansen en zingen geslagen. Gelukkig waren de meeste nummers Spaans dus had ik een goed excuus om niet ook in de microfoon te hoeven blaaten. Lekker gedanst en erug gezellig. Later nog even over de rommelmarkt gelopen en daarna weer met de trein naar huis, want het begon al donker te worden (en dat doet het hier heel erg snel!).

Thuis aangekomen was Giada ook geariveerd en werd het voorstel geopperd om maar weer een filmpie te huren en een pizza te bestellen. Lekker en gezellig, helaas had de videotheek een technisch probleempje en ging de film niet door, dus dan maar pizza en veel lol maken. Lekker in bed liggen lezen en op maandag begint ten slotte weer een nieuwe week.

Maandag heb ik Giorgio geholpen met monsters maken van beenmerg van herten (roe deer & red deer) en wilde zwijnen (wild boar). Giorgio met een zaag aan de gang om een stukje bot af te zagen en dan mocht ik het merg eruit halen en wegen en alles noteren. Erg gezellig en nog leuk werk ook. 's Avonds moe en voldaan thuisgekomen, en toen stelde Giada voor dat ze risotto met champignons voor ons allen zou koken. Heerlijk, eerst boodschappen gehaald, terwijl Javier is gaan joggen (zijn conditie moet weer een beetje op peil gebracht worden). Heerlijk genoten van de risotto, Giada kan geweldig koken. Javier is aan het toetje begonnen (flan), terwijl Giada en ik weer eens een filmpie zijn gaan halen (begint bijna een gewoonte te worden, maar wel een leuke). Hitch gezien in het Engels (gelukkig wel) met Italiaanse ondertitels (erug ingewikkeld, maar wel leerzaam). Goede film en heerlijke flan, en weer een latertje geworden. Omdat Giada en Javier hadden gekookt ben ik aan het afwassen gegaan en toen kwam Javier ook nog even aanzetten met de stofzuiger en dan ben je gezellig om middennacht je huisje aan het poetsen. Ach ja, nu is het er in ieder geval mooi schoon en hoef je het de volgende dag niet te doen op de vroege morgen.

Al 10 weken in Italë

Ik zit nu al 10 weken in Italië en het einde komt dus in zicht. De tijd vliegt hier echt voorbij en ik heb niet het idee dat er al zoveel weken voorbij zijn. Ik wil nog zo veel doen en zo veel plaatsen bezoeken, maar ik zal nu toch in mijn achterhoofd moeten houden dat de tijd een beetje begint te dringen. Ik heb nog anderhalve maand maar als die laatste 6 weken ook maar half zo snel gaan als de eerste 10 dan ben ik overmorgen al weer thuis.

Afgelopen weekend ben ik op vrijdag avond naar I Piombi geweest. John (Italiaanse jongen, zijn officiele naam weet ik niet te schrijven) had me gebeld en we hadden afgesproken op Piazza della Liberta om 10:30 uur, om weer even gezellig bij te kletsen, want men had me al een paar weken niet gezien. Hanna (meisje uit Belarus) was er ook en langzaam aan liep het plein vol met nog veel meer mensen. Lekker met z'n allen een drankje gehaald in I Piombi en een beetje gedanst. Op tijd weer naar huis gegaan (uurtje of 2), want ik was van plan om op zaterdag Italië maar weer eens in te trekken.

Zaterdag ben ik naar Codroipo geweest met de bus en van daaruit naar Villa Manin gelopen. Bij de VVV in Codroipo vertelde ze me dat het een kilometer of 8 was, maar ik heb er maar een half uurtje over gedaan, dus ik denk dat het iets korter is.

Zaterdag avond was er weer een Engelstalige film op het Sloveense kanaal, Planet of the Apes, en dus heb ik weer heerlijk televisie gekeken. Voor de film werd ik blij verrast door te ontdekken dat Commisaris Rex (een duitse serie) ook niet nagesynchroniseerd werd maar ondertiteld.

Op zondag ben ik aan het leren en lezen geweest en 's middags kwam Giada terug en zouden we een filmpje huren voor de avond. Javier had een pas aangeschaft en die mochten wij gebruiken. Bij het automaat (alle huur films komen hier uit automaten...) aangekomen blijkt dat we een code nodig hebben, samen met de pas. Javier had wel uitgelegd hoe alles werkte, maar niets gezegd over een code. We hebben geprobeerd Javier te bereiken, maar dat is helaas niet gelukt en dus hebben we naar de TMV Music Awards gekeken. Op tijd naar bed en dan weer aan het werk.

Vanavond weer de bergen in om te kijken of we de beer eindelijk eens te pakken kunnen krijgen. Ze hebben een of ander goedje op het metaal van de kooi en de snares aangebracht en Filacorda is in het weekend bij de capture site geweest, en heeft geconstateerd dat de beer zelfs in de kooi is geweest, dus het goedje blijkt het gewenste effect te hebben. Vanavond hebben we dus een goede kans om de beer te vangen...

Duim voor me...

Net weer terug uit de bergen

Ik ben net weer aangekomen in Pagnacco na een nacht door te brengen in de bergen. We hebben de beer nog steeds niet gevangen en het begint er uit te zien dat dit beestje in zijn eentje veel slimmer is dan wij met z'n allen. Op de een of andere manier (waarschijnlijk met zijn neus) weet deze beer precies waar de snares zich bevinden. We blijven ze maar verplaatsen en de beer blijft er omheen lopen. De beer komt namelijk wel op onze capture site en snoept ook flink van de daar verstopte mais en vis, maar hij loopt om de snares heen, en de vis en mais die hij niet goed kan bereiken laat ie gewoon liggen.

Voor de rest van deze week zullen de snares weer gedeactiveerd zijn, maar volgende week gaan we het weer proberen, we zullen zien of we de metalen geur van de snares kunnen verdoezelen of anders vervangen voor een lekker geurtje. En dan wordt het weer hopen en wachten en zien of de beer nu wel in de traps wil stappen. Mocht het dan namelijk nog niet lukken dan moet er een totaal nieuwe manier bedacht worden om de beren te vangen.

Ik had al het idee geopperd om Giorgio (onze wildlife veterinarian) in een boom te hangen en dan op de beer te wachten en hem te verdoven met zijn geweer als ie op kwam dagen. Maar Giorgio was tegen het idee, eerst omdat beren aardig handig met bomen zijn (dan moet ie gewoon niet bewegen...) en verder is het daar in de bergen best koud 's nachts... Dus moeten we iets anders verzinnen...

Ik mag volgende week ook weer mee en hoop natuurlijk dat het eindelijk eens gaat lukken om die beer te vangen, want de kans om een beer van dicht bij te kunnen zien wordt je niet elke dag aangeboden.

Het is nu 10 uur en ik moet me nog even vermaken tot de bus van 11.40 en dan kan ik lekker naar mijn bedje toe en lunchen.

Writers-block

Zit ik lekker achter mijn computer, druk aan het werk, type type type, en dan zomaar ineens.... Zonder waarschuwingen... Writers-block...

Weg inspiratie, weg goeie ideeen, weg zin... Oh jee probleem. En het is nog maar half 4 en ik moet nog tot kwart over 5, gaat erug moeilijk worden. Eerst maar een sigaretje gaan roken, maar het mocht niet baten, nog steeds geen inspiratie en niks...

En dan... Dan ga je lekker klooien met je site en foto's toevoegen (omdat ma dat zo graag wil).

Twee mooie foto's van de capture-site. De kooi en een van de snare traps (=strik) voordat de laatste laag bedekkende blaadjes er overheen komt.

Foto's Venetie

Hier dan een aantal foto's van Venetie. De eerste is een plaatje van een van de vele waterwegen van de stad, de tweede is de basiliek van San Marco, aan het gelijknamige plein waar ook de derde foto is genomen. De vierde is een onverwachte foto ergens in de stad (veel te veel kronkelweggetjes...), de vijfde is van een kerk, waarvan ik de naam even schuldig moet blijven en de zesde is van de hoofdbrug over het 'grote kanaal', de hoofdwaterweg van Venetie.

Gorizia

Mijn plannen voor het weekend werden pas op vrijdag gemaakt, Giada was van plan het weekend in Udine te blijven en niet naar haar ouders te gaan, en toen vroeg ze aan mij "maar wat moet ik dan doen in het weekend?". Toen heb ik voorgesteld of ze met mij mee wou naar Gorizia en dat leek haar een hele goede en leuke optie. Dus zo gezegd, zo gedaan. Zaterdag ochtend zijn we naar Gorizia vertrokken en daar hebben we ons de dag vermaakt. Er is daar een oud kasteel die we hebben bezocht en nog een aantal bezienswaardigheden. Tussen de middag hebben we heerlijk gegeten in een klein chinees restaurant en we waren 's avonds rond een uur of 6 weer in Udine terug...

Zaterdag avond heb ik Meet Joe Black gekeken, samen met Giada, op het enige Sloveense kanaal wat we kunnen ontvangen. De Slovenen doen namelijk aan ondertiteling - niet bij alles - bij filmen. Het was voor Giada moeilijker te volgen dan voor mij, maar het was erug goed voor haar Engels (de ondertiteling was in het Sloveens en niet in het Italiaans en die twee talen lijken dus voor geen meter op elkaar).

Op zondag heeft het de hele dag geregend en ben ik dus lekker binnen gebleven. Ik had de laptop van Gavier geleend en heb de hele dag (af en toe natuurlijk, tussendoor lekker gelezen) aan mijn verslag gewerkt. Ik heb nu net hoofdstuk 1 - The Eurasian lynx (Lynx lynx) helemaal afgerond. Op zondag avond heb ik ook nog boek nummer 10 uitgelezen, en het is nog maar de 9de week. Ik moet nodig op zoek naar nieuwe boeken om te lezen anders heb ik straks niets meer te doen :P).

Nog steeds geen beer...

Na vorige week op woensdag en donderdag avond in de bergen te hebben geslapen om te proberen een beer te vangen, ben ik ook de afgelopen week weer in Resia geweest. Resia (weet niet of ik het goed schrijf...) is de naam van het dichtstbijzijnde plaatsje waar het huisje in de bergen zich bevind. Het kleine dorpje is alleen in de zomer bewoond en waarschijnlijk voor het grootste gedeelte door toeristen, want het ligt er nu behoorlijk verlaten bij.

Maandag tot en met woensdag avond heb ik dus weer in de bergen vertoeft, ondanks dat het heel erg vermoeiend is, is het een prachtige locatie en is het heerlijk om wakker te worden en dan naar buiten te kijken de ongerepte natuur in. We hebben helaas de beer nog steeds niet weten te strikken, ondanks al onze pogingen. Op woensdag avond ging wel het langverwachte alarm af rond half 11 's avonds. De helft van de groep was al op bed en is eruit getrommeld en krap 10 minuten later zat iedereen in de auto's op weg naar de vang-site. Helaas bleek dat de beer wel langs was geweest en in een van de stikken was gestapt, maar zich op de een of andere manier had weten te bevrijden. Dus loos alarm...
Weer terug naar het huisje en de rest van de nacht bleef het stil.

Donderdag avond is voorlopig de laatste avond waarop getracht wordt de beer te vangen, dan wordt er eerst geëvalueerd en een verdere beslissing genomen. Ik was vrij voor die donderdag avond, want ik had een italiaans diner bij mij thuis. Giada en Chiara hebben voor ons gekookt. We hadden eerst een risotto met champignons en daarna twee soorten pizza, allemaal heeeeeeel erug lekker. Als dessert hadden we een traditioneel bereide tiramisu gemaakt door Giada, in een woord fantastisch. Ze zal het recept voor me vertalen en dan kunnen we het thuis ook proberen te maken. Het is echt veel beter dan wat we in Nederland uit de koeling halen...
Als drinken hadden we sangria en natuurlijk was het heel erg gezellig.

Wat er voor dit weekend op het programma staat, dat weet ik nog niet, maar dat horen jullie volgende week wel weer...

Slapen in de bergen

Gisteravond heb ik niet thuis maar in de bergen geslapen met mijn collega's, dit omdat er een beer gevangen moet worden.

Dinsdag avond is de laatste hand gelegd aan de vallen en zijn ze geactiveerd, omdat de eerste nacht meestal wat problemen met zich mee brengt was daar alleen de kern groep aanwezig. Op woensdag avond mocht ik ook mee...

Gelukkig werd op dinsdag de beer niet gevangen en kreeg ik dus de kans om op woensdag nacht in de bergen te slapen. Alle vallen hebben een zender en in het huisje zijn ontvangers die laten weten of er een val is dichtgeklapt. Er moet dus de hele nacht iemand wakker blijven om te luisteren naar de ontvangers.
Ik kwam samen met Andrea aan rond 19:30 uur en het was toen al donker, ik was zo stom om mijn zaklamp te vergeten en dan is het wel heel erg donker, maar alles is goed gegaan, veilig het huisje bereikt en binnen stond een gezellig candle-light diner op ons te wachten.

De eerste ploeg ging vroeg op bed zodat ze een beetje uitgerust zouden zijn als ze rond 12 uur wakker moesten worden voor aflossing. Verder waren ze natuurlijk ook al op dinsdag avond wakker geweest en de meesten waren erug moe.

Omdat ik natuurlijk nog zo fris als een hoentje was (ik had heerlijk geslapen dinsdag avond) heb ik maar in de eerste wacht mee gedraaid. Heerlijk bij de kachel zitten en lang buiten gestaan om naar de sterren te staren. Heb zelfs twee vallende sterren gezien. Het was een hele heldere nacht en het was heerlijk om zo buiten in het donker te staan met alleen het licht van de sterren.

Rond een uur of 1 werd de tweede wacht wakker gemaakt en ik begon ook moe te worden en, wetende dat ik wakker gemaakt zou worden als er iets gebeurde, ben ik lekker in mijn slaapzak gekropen. Alleen de schoenen gingen uit en dan volledig gekleed je nest in. Als er iets in een val zit heb je geen tijd om je rustig aan te kleden, dan moet er meteen gereageerd worden, schoenen aan, zaklamp en jas mee en weg...

Helaas hebben we geen beer gevangen, er is zelfs helemaal niets gebeurd (dus lekker geslapen). De volgende morgen zijn een aantal naar de vangplaats gegaan om alles te controleren en er werd geconstateerd dat de beer wel langs was gekomen, maar de vallen ontweken had. Een was wel dichtgeklapt maar had niets gevangen.

Jammer, maar ook niet, want dat betekend dat we vanavond weer de bergen in gaan om daar te slapen. Daar heb ik persoonlijk niets op tegen natuurlijk. Oke het is wat behelpen, maar ik heb nog nooit zo'n mooi en groot toilet gehad :).

Foto's van het huisje waarin we verbleven, niet echt groot, maar met 8 tot 10 personen wel heel erg gezellig.

Goed gevuld weekend

Afgelopen weekend ben ik weer op ontdekking gegaan door Italië.

Op zaterdag was het vesting stadje Palmanova aan de beurt. Niet te vroeg vertrokken (het is tenslotte weekend) en rond 11 uur aangekomen in Palmanova. Als eerste maar eens op zoek gegaan naar de VVV, en die natuurlijk gevonden!! Daar heb ik een kaartje en wat informatie gekregen over het stadje. Er waren drie tochtjes door de stad en die heb ik dus gelopen. Veel oude gebouwen en mooie beelden in de stad, waaronder kazernes uit de Napoliaanse en Venetiaanse tijd. Overal stonden informatie bordjes bij in het Italiaans en in het Engels.

Verder heb ik alle drie toegangspoorten van de stad bezocht (en natuurlijk gefotografeerd) en boven op de vestingswerken en een van de poorten gestaan. Er was ook een wandeling over de vestingwerken, maar die was helaas gesloten (jammer), maar er was wel een klein militair museumpje en daar ben ik even wezen kijken.

's Middags na thuiskomst boodschappen gedaan en ik was nog maar net terug en alles opgeruimt toen Javier thuiskwam en me vroeg mee te gaan voor een apperetief. Dus oke, ik mee... Erug gezellig de groep bleef maar groeien en steeds meer en meer mensen kwamen erbij. Uiteindelijk werd er besloten om naar Javier en mijn huis te gaan om gezellig te kaarten en te feesten. Van het kaarten is niets terecht gekomen, maar een feest was het zeker, erug gezellig.

Rond een uur of 12 ('s nachts) werd er voorgesteld en vrij snel besloten om naar de disco te gaan, naar GattoMatto. We hebben veel lol gehad en de disco sloot om 4 uur en toen lekker naar mijn bedje.

De volgende morgen werd ik rond 10 uur weer wakker en heb heerlijk liggen lezen tot een uur of 12 en toen.... ...toen moest er opgeruimt en schoongemaakt worden. Er waren wel een heleboel lege flessen, maar ja we waren dan ook met zo'n 20 man! Javier en ik hebben onze schouders er even goed ondergezet en twee uurtjes later was het hele huis schoner dan voor ons feestje, gelijk ook mijn slaapkamer weer helemaal schoon en het hele huis geveegd en gedweild. De keuken had er volgens mij nog nooit zo netjes uit gezien en zelfs de badkamer leek te glanzen.

Al met al weer een goed gevuld weekend...

All work and... ...all fun

Maandag lekker weer de bergen in geweest samen met Andrea en Annalisa. We hebben in totaal 13 hair traps gecontroleerd en het was dus een erug lange, maar gezellige dag. Het weer was weer erg mooi droog en zonnig, alhoewel de temperatuur in de bergen niet zo heel erg hoog is, maar van al dat geklim wordt je vanzelf wel warm.

Dinsdag mocht ik weer de bergen in, dit keer met Antoinella. Het was haar eerste keer weer de bergen in sinds ongeveer een jaar (ze heeft een zoon gekregen en is er daarom een tijd tussen uit geweest). We moesten in totaal 8 hair traps controleren... Bij 4 van de traps was ik eerder geweest en 1 daarvan kende Antoinella ook, voor de rest moesten we zoeken. Gelukkig zijn er beschrijvingen gemaakt en strikjes aan de bomen gehangen, maar het was toch nog een hele speurtocht bij een aantal traps. Al met al hebben we ze allemaal gevonden en was het wederom een vermoeiende maar gezellige dag.

Vandaag is het woensdag en zit ik de hele dag binnen, maar niet alleen maar achter de computer. Vanmorgen heb ik eerst Antoinella geholpen met het catalogiseren van een van de vele diepvriezen, waarin scat (=poep), bloed, organen en (delen van) dieren worden bewaard. Er zijn nog een stuk of 4 van die vriezers maar die zijn voor latere zorg.
We vonden in de vriezer een vossen jong en hebben daarvan een aantal haren genomen, van verschillende delen van zijn lichaam, om te gebruiken als vergelijkingsmateriaal. (Aangezien we zeker weten dat die haren van een vos komen!)

Daarna heb ik Giorgio bij gestaan met het uitvoeren van een necroscopie (=soort autopsie) van een ree. Ik heb foto's genomen van verschillende onderdelen van het dier. Verder hebben we de ingewanden in plastic zakken gedaan en gewogen. Was erg interessant om te zien.
En daarna lekker gelunched... Klinkt ongelooflijk, maar van die necropsie kreeg ik flink honger!!

En nu zit ik weer achter mijn computer naar foto's te staren en op te meten, om erachter te komen of ik een lynx, hond, kat of ander dier voor mijn neus heb... (de laatste twee waren allebei honden!!)

Venetië

Sinds de regenachtige dagen twee weken geleden, was het afgelopen week heel mooi weer. Op dinsdag en donderdag de bergen in geweest en heerlijk weer gehad. Verder ging alles gewoon zijn gangetje, overdag werken, 's avonds lekker lezen, naar een feestje of gezellig thuis met mijn huisgenoten.

Afgelopen weekend lekker kunnen uitrusten op zaterdag en op zondag zijn we naar Venetië gegaan. 's Ochtends vroeg in de trein en dan twee uren reizen naar Venetië. In Venetië aangekomen was onze 'gids' Chiara al aanwezig. Chiara is de huisgenote die bij mij op de kamer slaapt en zij komt uit Treviso wat erg dicht bij Venetië ligt. We zijn eerst naar het S. Marco plein geweest en hebben de basiliek aldaar gezien, om daar te komen moesten we door een wirwar van kleine straatjes heen, erg veel bochten, erg veel waterwegen met bruggetjes eroverheen. Erug indrukwekkend allemaal (veel foto's genomen). Tussen de middag (das hier 2 uur) hebben we gegeten in een klein restaurantje, ik had een heerlijke lasagna (al had ie wel iets groter mogen wezen) en heb nog wat stukjes pizza geproefd.

's Middags was Marianna (mijn oude huisgenote) onze 'gids' en zij heeft ons meegenomen naar de onbekendere plekjes van Venetië, aangezien zij geboren en getogen is in Venetië, weet zij de meest leuke plekjes te vinden. We hebben in een galateria (ijsco-shop) in een van de onbekendere plekjes van de stad een ijsje gehaald (en dat scheelt nogal in prijs vergeleken met de touristischere galateria's). En hebben heerlijk aan het water gezeten om van de zon te genieten.

Aan het eind van de middag zijn we weer naar het station gegaan (uur of 6) om de trein te pakken naar Treviso. We hadden gehoord dat daar een wijnfestival aan de gang was. Toen we daar aankwamen bleek helaas dat het feest net was afgelopen. We hebben nog een beetje door de stad geslenterd naar een plekje dat nog open was, maar helaas. We hebben vervolgens een hele grote groep Spanjaarden die al in Treviso waren ontmoet en zijn met z'n allen (zo'n 25 man) terug gegaan naar de trein om naar Udine te gaan.

Op het station aangekomen bleek de trein vertraging te hebben, en dat was maar goed ook anders hadden we hem net gemist. Het perron stond bomvol en ook in de trein was het proppen. Ik had gelukkig meteen een plekkie om te zitten, omdat die Spanjaarden zo heerlijk gelant zijn... Een aantal van onze groep zijn gewoon in het gangpad gaan zitten en toen ging de trein op weg. Onderweg werd het steeds leger en had iedereen een plekje.
We waren rond half 10 weer in Udine...

Foto's volgen zo snel mogelijk...!!!

Mijn opdracht (deel 2)

Er is op dit moment niet zo heel veel bekend over de precieze afmetingen van de voetafdruk van een lynx en ik moet dus een heleboel zelf uitzoeken. Er zijn natuurlijk wel referenties te vinden in literatuur op internet en daar heb ik dan ook een heleboel informatie vandaan, maar het uiteindelijke resultaat moet ik geheel zelf uitvinden. Hierbij krijg ik natuurlijk wel hulp van mijn collega's hier, maar het is iets waar ik lekker zelf mee kan stoeien.

Als ik uiteindelijk richtlijnen heb gevonden waarmee te determineren valt of een afdruk gemaakt is door een lynx of een ander dier dan zal dat hier natuurlijk veelvuldig gebruikt gaan worden. Ik weet niet of het een dusdanig belangrijk onderwerp is dat het ook echt gepubliceerd gaat worden, zodat het over de hele wereld gebruikt kan worden. Ik denk dat dat voor een groot deel ook afhangt van het eindresultaat, het zou natuurlijk wel erg leuk zijn, maar dat weet ik niet.

Antwoorden voor opa & oma

Ik werk niet op het hoofdgebouw van de universiteit maar op een departement (voor dierengeneeskunde (Veterinary science)) gevestigd in Pagnacco. Dit is een klein plaatsje ten noordwesten van Udine - zo'n 20 minuten met de bus. Er worden hier geen colleges gevolgd, maar er zijn wel meer stagelopers, deze personen zijn alleen allemaal Italiaans en lopen geen van allen stage op hetzelfde onderwerp als ik.

Het team wildlife bestaat uit een 7-tal personen, waaronder Stefano Filacorda, die de baas van het team is. Filacorda heeft ook nog een baas boven zich, maar ik weet niet of hij de hoogste baas hier is of dat hij ook nog verantwoording bij een ander af moet leggen. Deze zeven mensen zijn hier vast aan het werk, er zijn een aantal personen die op zeg maar free-lance basis meewerken, en verder zijn er een aantal vrijwilligers die helpen met het controleren van de hair traps.

De foto met het rode gebouw toont waar ik werk... Ik werk helemaal bovenin op de tweede verdieping. Onderin op de begane grond zitten de laboratoria voor verschillende dingen en de rest van het gebouw bestaat uit kantoren waar mensen en studenten werken. Er wordt hier naast wildlife bijvoorbeeld ook veel gedaan met vissen.


Ik woon hier niet op een campus al zijn er in Udine wel gebouwen met heel veel kamertjes voor studenten. Ik woon in een appartement met nog 4 andere studenten. Een jongen uit Spanje en twee Italiaanse meiden. Het is hier in Italië niet gebruikelijk om jongens en meisjes op dezelfde kamer te hebben. Omdat ik niet op een campus woon heb ik wel een mannelijke huisgenoot, maar persoonlijk vind ik dat alleen maar extra gezellig. Er volgen een paar foto's van de keuken, de badkamer en mijn 2 persoons slaapkamer. Zoals op de foto's ook al te zien is is het appartement gemeubileerd, wat heel erg normaal en gewoon is hier in Italië, ze vinden het pas raar als het niet het geval is...!!


Ik ga inderdaad regelmatig de bergen in voor mijn werk hier, gemiddeld zo'n twee keer per week. Ik heb nu bijna alle locaties gehad waar traps geplaatst zijn, maar saai is het nog lang niet geworden. Elke keer als ik weer op een bepaalde plaats terug kom zie ik meer en andere dingen, de natuur verandert mee om je heen in de bergen hier. Toen ik hier aankwam was het nog zomer en nu zijn alle bomen rode, oranje en bruine bladeren aan het krijgen, het is echt herfst geworden (het regent ook meteen een heel stuk vaker en harder). De natuur is hier zo heerlijk mooi dat ik niet denk dat ik me zal gaan vervelen ook al moest ik het een jaar lang volhouden.

Ik ben per week 2 dagen in het veld, de rest breng ik door op kantoor om zo genoeg tijd te hebben voor mijn verslagen en rapporten en alle andere zooi die ik voor school moet doen. Filacorda vraagt altijd wat ik wil gaan doen en of ik genoeg tijd heb voor mijn school taken, maar ja de keuze is makkelijk, ik wil wel de bergen in. Als ik mijn procesverslag niet af krijg terwijl ik hier zit dan heb ik nog een maand om het af te ronden als ik weer terug ben in Nederland. Maar ik krijg hier genoeg tijd dus ik denk dat het wel goed gaat komen...

Ik hoef hier de telefoon niet op te nemen, het gebouw is groot genoeg dat ze een receptie hebben en die verbind de telefoontjes dan door en dat is toch nooit voor mij dus hoef ik ook geen telefoons aan te nemen. Als er informatie binnenkomt die ook voor mij belangrijk is dan verteld Filacorda me dat naderhand wel in het Engels.

Mijn opdracht (deel 1...)

Ik zal eens proberen iets te zeggen over wat het nu eigenlijk is wat ik hier doe... Ik heb in de titel vermeld dat het het eerste deel is, dit omdat er nogal eens iets veranderd hier (over het algemeen komen er dingen bij).

Ik zal zo veel mogelijk gaan werken met de lynx (jeeehh ik blij), de bedoeling is dat ik een manier ontdek om de pootafdrukken van een lynx te herkennen als ze niet duidelijk zijn. Bijvoorbeeld doordat de print gewoon heel onduidelijk is of doordat de foto erg wazig is. Pootafdrukken van een lynx lijken natuurlijk heel erg op die van een gedomesticeerde huiskat, deze twee zijn van elkaar te onderscheiden doordat de afdrukken van de lynx een heel stuk groter zijn dan die van de huiskat. De gemiddelde grootte van een poot van een huiskat is 3-3,5 cm en die van een lynx 7-12 cm. Als je nu een pootafdruk vindt tussen de 3,5 cm en 7 cm dan is het de vraag of het een grote kat is of een kleine lynx. En ik moet dus onderzoeken hoe we hier achter kunnen komen. Verder lijken de pootafdrukken van een lynx ook nog op die van canines (=hondachtigen), zoals honden, vossen, coyotes, etc. en ook hier moet ik uitzoeken hoe ik kan zien welk dier de afdruk heeft gemaakt.

Verder moet ik een database opzetten met daarin de gegevens van een heleboel foto's die gemaakt zijn van pootafdrukken van lynxen (en heel veel van mogelijk lynxen, veel huiskatten en honden).

Deze twee onderdelen voer ik uit op kantoor, achter de computer, maar wat doe ik nou precies buiten in de regen?

Door heel Friuli Venezia Giulia heen zijn 'haar vallen' opgezet, voor zowel de bruine beer als de Eurasische lynx. Deze vallen klinken alsof we de dieren vangen, maar dat is niet het geval. De vallen vangen het haar van de dieren, die dan verzameld worden om te onderzoeken van welk dier de haren afkomstig zijn, en verder welk individu (door middel van DNA analyse). Als ik een dag in de bergen ben dan moet ik deze vallen (die we hair traps noemen) controleren. (Over het algemeen zijn dit vallen voor de beer.) We kijken dan of er haren achtergelaten zijn en of een beer misschien klauwafdrukken of pootafdrukken heeft achtergelaten. Hierna herbouwen we de trap door nieuwe (bevroren) vis en gedroogde mais in de val te plaatsen (wat de beer moet lokken).
De oorspronkelijke hair traps voor de lynx blijken niet te werken en lynx haren zijn dus nog niet gevonden. Danusia is nu bezig met haar thesis en ze doet onderzoek naar lynxen, met nieuw ontworpen hair traps. Deze traps hebben we in het begin van mijn stage voor het eerst geplaatst en al één keer gecontroleerd en herplaatst. Helaas hebben we nog geen lynx haren gevonden, maar na één keer geven we de moed nog niet op.

In de toekomst (nabije toekomst, tijdens mijn stage hier) is het de bedoeling dat twee beren en twee lynxen gevangen gaan worden, voor onderzoek. Die krijgen vervolgens een halsband om met een GPS unit en worden weer vrij gelaten. Op deze manier kan er informatie vergaard worden over de verspreiding en home range (zeg maar territorium) van de individuen. Verder moeten er ook een heel aantal herten gevangen worden voor deze zogenaamde 'radio-collars'. En natuurlijk mag ik daarbij ook meehelpen (toekijken in ieder geval..!!!)

En dat is zo'n beetje wat ik hier aan het doen ben...


Voor vragen kunt u terecht bij.....

....comments onder aan dit bericht

Heel veel regen

Afgelopen woensdag was het weer zo ver, ik mocht mee de bergen in om de hair traps van de beren te controleren. Eerst naar Monte Musi voor 6 traps en vervolgens voor nog 2 naar Chicalizza (vlakbij Musi). Bij de eerste twee vallen op Musi was het nog droog maar alles was heel erg vochtig, vervolgens begon het toch te hozen, niet normaal. Helemaal kleddernat... Ik had natuurlijk wel een regenpak aan, maar daarin zweet je jezelf van binnen nat en het regent toch op je hoofd.

Ik was al eens eerder op Musi geweest, maar met het vele regenwater ziet het er toch allemaal anders uit. Op een plaats waar de vorige keer alleen nog maar rotsen waren was nu een stevig stroompje ontstaan. 'Helaas' moesten wij hier overheen en natuurlijk gleed ik uit op die gladde stenen, natte kont... Maar in ieder geval was het niet pijnlijk, maar ik krijg nu wel een mooi blauw plek op mijn kont.

Na alle traps gecontroleerd te hebben weer terug naar Pagnacco en daar lekker droge kleren aan getrokken die ik mee had genomen. Heerlijk droog, het was inmiddels al een uur of zes 's avonds en ik was pas thuis rond zeven uur. Snel nog wat boodschappen halen en lekker warm eten. Dan voel je je weer een heel stuk opgeknapt. 's Avonds op bezoek gegaan bij Marianna en Oscar en een beetje een feestje gebouwd, al met al was het toch weer een uur of 1 voordat ik in mijn bed lag. De volgende ochtend fris (nou ja fris, beetje moe eerder) weer aan het werk en lekker op tijd op bed 's avonds.

Vandaag (vrijdag, maar dat hadden jullie vast wel door) ga ik weer de bergen in, waarheen weet ik nog niet precies, maar dat horen jullie dan later wel weer. De weersvoorspellingen voor vandaag zijn iets beter dan woensdag. Woensdag hadden we regen en vandaag hebben we buien. Nou heb ik net vernomen dat ik waarschijnlijk naar de plaats ga die de meeste regenval heeft in heel Friuli Venezia Giulia en nou heeft deze streek al de meeste regenval van Italië, dus dat kon wel weer eens nat worden. Gelukkig heb ik weer droge kleren mee voor als we terug komen!

Druk weekend

Op vrijdag avond was ik uit genodigd door Oscar om gezellig wat te gaan drinken en kennis te maken met een aantal van zijn spaanse vrienden. Daarna zouden we naar een plaatselijke disco/kroeg gaan waar een speciaal feest was voor alle Erasmus studenten in Udine. Aangekomen bij het appartement van zijn vrienden werd ik hartelijk ontvangen en de oren van mijn hoofd gekletst in razend snel spaans totdat Oscar uitlegde dat ik uit Nederland kwam en Engels sprak. De meeste van zijn vrienden kunnen redelijk goed Engels en dus gingen ze gewoon de oren van mijn hoofd kletsen in het Engels (niet dat ik daar bezwaren tegen had hoor...). Heel veel vragen over wat doe je hier en waar kom je precies vandaan, hoe lang blijf je en nog veel meer vragen werden op me afgevuurd en ik maar braaf antwoorden. Kortom het was heeeel erug gezellie!!! Rond een uur of 11 zijn we naar de stad gegaan naar I Piombi (zo heet die disco/kroeg). Daar aangekomen werd ik voorgesteld aan nog heel veel meer mensen, uit Spanje, Polen, Duitsland en Belarus (=Wit-Rusland). Ik hoorde dat Leontien (een nederlandse meid die in Udine studeerd) ziek was en helaas niet kon komen, maar dat ze volgende week in ieder geval even langs zou komen.

Al met al met heel veel verschillende mensen (en nationaliteiten) gesproken en gedanst, veel drankjes aangeboden gekregen (erg goedkoop avondje uit) en erug veel plezier gehad. Rond een uur of drie sloot de tent, maar toen bleven er nog een heleboel mensen hangen om te kletsen enzo en pas rond een uur of 5 lag ik in mijn bed.

Zaterdag ochtend natuurlijk een beetje uitgeslapen en heerlijk liggen lezen, ontbijt rond 11 uur en rond die tijd kwam er ook een nieuwe huisgenote aan. Ze verblijft in de 1 persoons kamer en is een 1e jaars studente aan de universiteit in Udine. Ze zal Duits en Russisch gaan studeren. Boodschappen gehaald en 's middags kwam er weer een nieuwe huisgenoot binnen wandelen. Een Spaanse jongen die bij Oscar op de kamer komt, hij is hier ook voor een jaar (schooljaar 9 a 10 maanden), maar hij en Oscar kenden elkaar nog niet. Mijn beide nieuwe huisgenoten spreken een aardig mondje Engels en dat is heel erg handig.

's Avonds even Udine in geweest om een kijkje te nemen bij het Internationale Tango festival dat in Udine plaatsvond (en om mijn nieuwe huisgenoten even de weg te wijzen). De VVV opgezocht en er achter gekomen dat ie al dicht was. Verder lekker vroeg op bed gegaan en begonnen met m'n 5de boek. (Mijn huisgenoten verdenken me er van dat ik boeken eet....!)

Zondags naar de VVV gegaan en daar een hele aardige man getroffen die Engels sprak en mij een gigantische stapel folders heeft mee gegeven over Udine en de omgeving Friuli Venezia Giulia. Ik ben hier maar voor vier maanden, ik ga het nog druk krijgen...!

Voor 's middags had ik Danusia uit genodigd om mee te gaan naar het Tango festival en daar hebben we een gratis beginners lesje in de Tango gehad, erug leuk. Verder hebben we een warme kop chocola gehaald. Daar zijn ze hier heel erg goed in, er zijn hier speciale gelegenheden waar je alle soorten chocolademelk kunt krijgen die je wilt. Nou is de chocomelk hier een stuk dikker als thuis en heb je een lepeltje nodig om het op te eten, maar lekurrrr...! Niet te filmen, en met allemaal verschillende smaakjes, noten en vruchten erin, witte chocola of extra donker, you name it, they got it...!!!
Danusia zal het recept voor me opzoeken en vertalen naar het Engels, want hier koop je het gewoon in zakjes in de supermarkt, maar in Nederland kennen we het niet. Ma, je zult het heerlijk vinden!

Zondag avond weer heerlijk veel gelezen en op tijd op bed, want maandag moest ik gewoon weer aan het werk.

Feestje...

Gisteravond hebben we een klein feestje gebouwd in ons appartement in Udine. Vandaag gaat Marianna naar een andere kamer en ook Oscar (de jongen uit Spanje) heeft een betere plek gevonden. Gisteravond hebben we gezellig met z'n vieren gekookt. We hadden de Spaanse versie van tortilla's, wat een grote pannenkoek van aardappelen met een eiermengsel bleek te zijn, als groente hadden we gekookte courgette met olie en een snufje zout. Tijdens het eten koken dronken de andere drie bailey's (zelfde drankje andere naam hier) en ik had Guinness.

Na het eten hebben we een drink spelletje gespeeld met een Spaans drankje. De naam van het drankje ben ik al weer vergeten, maar het bestaat uit rode wijn met cola en ijsblokjes. Voor het spel hadden we allemaal een glas met het drankje en nog een extra glas (ook gevuld). De glazen worden midden op tafel gezet, een in het midden en de andere vier eromheen, corresponderend met de plaats waar iedereen zat. Vervolgens namen we een muntje van 10 eurocent en moest je om de beurt proberen om het muntje in een glas te stuiteren. Het mag alleen met stuit anders telt het niet. Als het muntje dan in een glas beland moet degene van wie dat glas is het glas leeg drinken. Vervolgens wordt het glas weer gevuld en mag hij/zij opnieuw stuiteren. Valt het muntje in het middelste glas, dan moet iedereen zo snel mogelijk zijn glas leegdrinken en terugzetten, en degene die zijn glas het laatst geleegd heeft moet vervolgens ook nog het middelste glas leegdrinken... En dan begint het weer opnieuw met het stuiteren van het muntje.

We hadden in totaal een liter rode wijn met een liter cola erdoor heen en we hebben heel erg veel lol gehad (maar dat is wel logisch denk ik). We hebben gecommuniceerd in een heel stel talen. Oscar in het Spaans, Marianna en Kira in het Italiaans en verder nog een Venetiaans dialect, en ik dan in het Engels. Na een aantal rondes van het drink spelletje maakte de taal niet zo veel meer uit en konden we ons goed redden met handen en voeten (en heel erg veel lachen).

Het is jammer dat Marianna en Oscar weg gaan want het is nu best gezellig met vier personen, maar we zien wel of er andere leuke mensen bijkomen. Ik ben er ook achter gekomen dat Kira schoonmaken leuk vindt. Ze vindt afwassen een ontspannende bezigheid en houdt van strijken. Ik denk dat ik me wel ga vermaken in de komende drie maanden met een schoonmaakster in huis. Marieke moest alles altijd alleen doen en dat is natuurlijk nooit leuk, nu hoef ik dat in ieder geval niet. Ik ga haar natuurlijk wel helpen, maar het is wel leuk om te weten dat er nog iemand is die schoonmaken niet zo'n probleem vindt.

Lekker uit eten

Gisteren ben ik samen met Anna lekker uit geweest in Udine. We zijn begonnen op het centrale plein van Udine en ze heeft me wat stukjes van de stad laten zien (ik moet hier nodig naar de VVV om een plattegrond te halen met de informatie van alle gebouwen in een andere taal dan het alomvertegenwoordigde Italiaans).

We zijn begonnen met een typisch Italiaans aperitiefje genaamt 'spritz'. Klink inderdaad als een koekje, dacht ik ook het eerst aan. Een 'spritz' is witte wijn en rode martini of een andere martini achtige likeur met een oranje kleur waarvan ik de naam niet heb onthouden. Ze lengen het vervolgens aan met wat water, waardoor het iets minder sterk wordt (en goedkoper voor hun om te maken natuurlijk...). Ik had de rode versie en Anna de oranje (die was een heel stuk zoeter, ik blij met mijn rode), we kregen er ook nog citroen en ijsblokjes in en een schaaltje chips erbij. Eigenlijk best wel een beetje luxe.

Hierna zijn we naar het Japanse restaurant geweest (het is ook een beetje Thais en een beetje Chinees). Lekker veel vreemde gerechten en ja hoor, de kaart alleen maar in het Italiaans, maar met een beetje hulp van Anna kwam ik er wel uit. Ik leer al aardig wat Italiaanse woorden herkennen. Als voorgerecht hadden we een sushi-achtige mix (inderdaad van die rolletjes met vis en rijst in zeewier gewikkeld), das erug lekker.... Verder hadden we gefrituurde kleine dingetjes. Het lijken kleine loempia's maar dan met een andere soort vulling en een gefrituurde gamba, ook heel erg lekker. Als hoofdgerecht hadden we pijlinktvis met zoete aardappelen en gemengde groenten en daarnaast rijst. Die inktvis was heel erg lekker en zag er erg mooi uit, maar het vult wel gigantisch, dus we hebben geen toetje meer genomen, dat paste er gewoonweg niet meer in... We hebben de hele maaltijd gegeten met stokjes, een beetje prutsen in het begin, maar het wil wel en ik wordt er al een beetje handig in. De rijst zijn we op het laatst wel met een vork gaan eten (het duurt anders zo lang al die kleine muizenhapjes). Uit eten gaan is hier niet zo heel duur want we waren met z'n tweëen maar €27,- kwijt en das inclusief drinken...

Na onszelf volgepropt te hebben bij de Japanner zijn we naar een Irisch Pub gegaan om een pintje te pakken. Ik had (zoals altijd) een pint Guinness en Anna ging voor een Kilkenny. Een van de mensen achter de bar had meteen door dat ik niet Italiaans was toen ik mijn bestelling plaatste, omdat ik te goed Engels sprak. Die Italianen hier zijn niet zo goed in talen (oftewel ze spreken alleen maar Italiaans).

Al met al een geslaagde avond en laat op bed en vanmorgen er vroeg weer uit om aan het werk te gaan. Het regent hier nu en das niet zo leuk, maar gisteravond hadden we het gelukkig droog en dat was belangrijker, vandaag moet ik toch op kantoor werken en dan zit ik droog voor de regen...

Toch naar de bergen

Omdat het maandag niet doorging zijn we gisteren naar de bergen geweest. Anna (een net afgestudeerde student Environmental Sciences (=milieukunde)) haalde me van thuis op om 7:30. Op haar scooter naar Pagnacco geracet, en daar bij Andrea M. in de auto naar de bergen.

Na een drietal hair traps voor beren te hebben gecontroleerd, begon de auto wat raar te trekken, allemaal eruit en ja hoor... Een lekke band!! Anna en ik zijn naar de volgende hair trap gelopen - nog een flinke wandeling - terwijl Andrea M. de band ging verwisselen. Anna en ik waren bijna klaar met het opnieuw opzetten van de hair trap toen Andrea eraan kwam, gelukkig nu hoeven we dat stuk niet meer terug omhoog te klimmen, maar kunnen we met de auto terug

Gelunched even na 1 uur in de zon, heerlijk weer... Hierna zijn we naar de plaats gegaan waar een beer gevangen moet gaan worden. We hebben met takken een gebied afgebakend en de echte vallen (snare traps = soort van lus die om de voet van de beer gaat waardoor hij niet meer weg kan komen) begraven om het 'mensen luchtje' er goed af te krijgen

's Middags nog de laatste 2 bear traps gecontroleerd (dat waren er dan 7 in totaal) en daarna in Faedis naar een jager toe, om een en ander op te halen. Daarna terug naar Pagnacco.

Het was intussen gaan regenen met bakken tegelijk, maar in Pagnacco aangekomen was het weer even droog. Snel op de scooter geklommen en terug naar Udine, boodschappen gedaan. Ik was net begonnen met het opruimen van mijn boodschappen toen het begon te regenen. En dan komt er hier niet een beetje water naar beneden, nee... een beetje boel... Maar ja, ik zat gelukkig droog.

Als leuk weetje, het gebied hier waar ik stage loop (Friuli Venezia Giulia) heeft de meeste regenval in heel Italie, en in verhouding met Nederland zal het niet zo veel schelen, maar het is wel meer regen. En ik maar denken, lekker naar Italie, land van zon en strand (en dus ook van regen...).

Vanavond ga ik met Anna Udine in, Japans restaurant en daarna een Irisch Pub proberen te vinden... Ik ben benieuwd, maar dat vertel ik later wel weer...

Kantoordag

Vandaag een kantoordag, we zouden eerst de bergen in, maar daar kwam van alles tussen en dat ging dus niet door. Deze week zit ik (vanaf morgen) helemaal alleen op kantoor. Er zijn wel meer mensen in het gebouw, maar niet van mijn afdeling. Er is namelijk een congres en daar gaan ze massaal naar toe, ik kan helaas niet mee in verband met reserveringen die al in juli gemaakt moesten worden. En ja toen was ik hier nog niet...

Afgelopen zaterdag heb ik geshopt met Danusia, we zijn naar een hypermarche achtige winkel geweest met een heleboel kledingwinkels. Lekker rondgesneupt... Ik heb een heel mooi lang vest gekocht (van wol, warmte is hier heel belangrijk hebben ze mij verteld), ma je wilt hem vast nog wel eens lenen!! Verder natuurlijk een sjaal gekocht (daar ging het eigenlijk om), ook nog gekeken voor wanten, maar die hadden ze net niet in mijn maat (alleen heel erg dure en dat is ook niet te bedoeling...).

Het weekend was hier heel erg mooi warm, zondag ben ik naar een parkje gegaan in Udine, heb daar een bankje in de zon uitgezocht en heb heerlijk zitten lezen. Ben al in mijn 3de boek bezig en heb hem bijna uit, gaat snel hier. Lekker lezen bij het ontbijt, lekker lezen bij het diner, lekker lezen voor het slapen gaan... Allemaal in het Engels dus dat is goed voor mijn taal ontwikkeling.

Iedereen bedankt voor de reacties, vind ik leuk, dan kan ik weer mooi antwoorden verzinnen en heb ik wat te doen als ik even niets te doen heb... (Als je begrijpt wat ik bedoel...)

Ciao voor nu en tot later...

Lynx antwoorden

Nog een aantal antwoorden op de verschillende lynx vragen.

Een lynx leeft solitair (alleen) en jaagt dus ook alleen. Hierdoor is een sociale structuur of hiërarchie zoals bij bijvoorbeeld leeuwen, honden en wolven niet nodig. Het komt voor dat lynxen samen jagen, maar dat is dan in hele barre tijden. Moeders met welpen leven natuurlijk wel samen.

Een lynx is een dag of 70 zwanger en zoekt in die tijd naar een plek in een grot, holle boom of zelfs in een boom om haar jongen te werpen. Een nest bestaat uit een tot vijf jongen die bij de geboorte 12 ons wegen, de ogen zijn gesloten en ze zijn kompleet afhankelijk van hun moeder voor warmte, bescherming en voedsel. De mannetjes helpen helemaal niet met het grootbrengen van de jongen, en verlaten het vrouwtje al weer na de bevruchting - die meestal plaatsvindt in januari tot maart.

Na een week of twee gaan de ogen open en kunnen de jongen zich zelf warm houden. De jongen worden nog gezoogd tot ze een maand of 3-4 zijn, daarna gaan ze langzaam over op vast voedsel en ook mee op jacht.
Na een jaar verlaten de jongen hun moeder, de mannetjes trekken zo ver mogelijk weg, terwijl de vrouwtjes een territorium zoeken dicht bij hun moeder (natuurlijke manier ter voorkoming van inteelt). De vrouwtjes zijn na een jaar geslachtsrijp en de mannetjes pas na twee jaar.

Lynxen jagen in de schemer en in de nacht en kunnen door hun geweldig goede zicht alles haast nog beter zien dan de mens overdag. Overdag zoekt een lynx bescherming onder een bosje of struik en pas bij heel slecht weer zoekt ie bescherming in een grot of holle boomstam. Ze willen ook nog wel eens in een boom slapen, maar dat is wel zelden.

Een lynx in de wilde natuur wordt een jaar of 10-12 oud, maar als ze in gevangenschap goed verzorgd worden kunnen ze 15-20 jaar oud worden. In gevangenschap hebben ze namelijk geen natuurlijke vijanden waarvoor ze uit moeten kijken op hun oude dag.

Culinair Italië...

Het eten hier in Italië is met één woord te omschrijven PASTA! Ze hebben dan ook wel heel veel soorten en maten en spagetti en mie en daarnaast heel veel soorten pastasaus, maar het blijft toch pasta. Nou hou ik wel van pasta (zolang het maar niet groen is) en vind ik dat dus niet zo erg maar de variatie moet je toch zelf verzinnen. Ze hebben hier ook wel rijst en couscous, maar veel minder en dan ook geen Uncle Ben's sauzen om er bij te eten. Verder hebben ze hier natuurlijk groentes en fruit, alleen aardappelen zijn iets moeilijker te vinden. Nou hebben ze in dat appartement waar ik woon ook geen aardappelschilmesjes en al helemaal geen dunschiller, dus dat zegt al hoe vaak ze hier aardappelen eten. Ik heb al wel de aardappelpuree gevonden dus als ik echt zin krijg moet dat lukken. (Ik vind aardappels schillen toch maar een vervelend werkje!) Als ik na vier maanden weer terug kom denk ik dat ik heel graag hutspot of stampot boerenkool zal willen, wat dat is hier helemaal onbekend. Verder hebben ze hier ook geen saté-saus en ook geen pindakaas (dan kan ik het dus ook niet zelf maken). Maar het is maar vier maanden. Lekker veel pasta, pasta met rode saus en tonijn, pasta met rode saus (met een net weer anders smaakje) en gehakt. Ik kan ook gehaktschotel maken, met lekker veel groenten en.... mie! Zie je wel variatie. 'T is niet moeilijk, jij bent de chef...

In het centrum van Udine zit verder een hele goede en lekkere Chinees, het is wel anders als bij ons maar wel heel lekker en niet zo duur. Marieke en ik hebben er heerlijk gegeten, salade/soep vooraf en dan beide een hoofdgerecht met rijst erbij en nog beide drinken en we waren maar een euro of 23 kwijt. Das niet zo duur, dus als ik het echt niet meer zie zitten dan kan ik daar heen. En verder hebben ze ook hier (net als in de rest van de wereld) een MacDonalds zitten, dus dan kan ik ook een patatje halen, maar das nou niet het gezondste alternatief. Het uit eten gaan hier is in verhouding met Nederland best wel te doen. Het blijft natuurlijk duurder dan zelf koken maar het is een stuk goedkoper als in Nederland.

Dus wat eten betreft is het hier een beetje eenzijdig, maar dat is ook afhankelijk van hoe creatief iemand is. Maar het moet wel lukken. Als ik terug kom ben ik een echte pasta-eter geworden.

Eurasian Lynx (Lynx lynx)

Even een informatief stukje over de lynx, voor een ieder die niet zoveel weet over dit dier als dat er in boeken geschreven is.

De lynx is een stevig gebouwde kat met lange benen, grote voeten en een korte staart. Door hun bouw kunnen ze snel zijn op korte afstanden. Hun zachte, dikke vacht heeft meestal een gelige of grijs-bruine onderkleur en is gemarkeerd met donkere lijnen en stippen. Ze hebben rond hun nek en onder hun kin langere haren dan op de rest van hun lichaam. Op hun oren hebben ze zeer herkenbare pluimen van lang zwart haar. Er wordt gezegd dat ze een zeer trotse uitdrukking in hun ogen hebben. De mannetjes zijn groter en sterker dan de vrouwtjes.
De Eurasische lynx is de grootste van alle lynxen en een volwassen mannetje weegt gemiddeld zo’n 21,6 kg, en een vrouwtje gemiddeld zo’n 18,1 kg. De latijnse naam voor de soort is Lynx lynx (zoals al te zien was in de titel).

Naast de Eurasische lynx, zijn er ook nog de Canadese lynx, de Bobcat (zeg maar de Amerikaanse lynx) en de Spaanse of Iberische lynx. Alle soorten verschillen van elkaar maar zijn voor het grootste deel gelijk. De Iberische en Eurasische lynx lijken het meeste op elkaar, maar de Eurasische is de grootste en meest voorkomende van de twee. De lynxen in Amerika zijn egaler van kleur en hebben over het algemeen geen stippen en strepen op hun vacht. De bobcat word ook wel de rode lynx genoemd, omdat zijn vacht een rozig-rode onderkleur heeft. Ook deze beide lynxen zijn kleiner dan de Eurasische.

De lynx is een carnivoor, wat inhoud dat het een vleeseter is. Hun voedsel bestaat uit herten, konijnen, hazen en andere middelgrote en kleine zoogdieren. Verder eten
ze ook reptielen, amfibieën, insecten en vis als ze die te pakken kunnen krijgen.

In de jaren tachtig is de lynx geherintrodiceerd in de Alpen, populaties zijn uitgezet in Oostenrijk, Zwitserland en Slovenie. Deze populaties zijn overgelopen naar de Italiaanse Alpen en hebben zich hier geprobeerd te settelen. Hoe groot de populaties nu zijn is niet precies bekend, maar in Friuli Venezia Giulia (zo heet de streek hier) zal de populatie niet groter zijn dan zo’n 50 individuen. De echte grootte en de stabiliteit van de populatie wordt nog onderzocht.

De Eurasische lynx komt voor in Europa, Azië en de voormalige USSR.

De lynx leeft in bosachtige en rotsachtige gebieden ver weg van enige menselijke nederzettingen of bewerking. Ze komen ook voor boven de boomgrens en in de eeuwige sneeuw. Lynxen zijn goed aangepast om te leven in de sneeuw en hebben een dikke vacht en veel haren op de poten die fungeren als "sneeuwschoenen" waardoor ze als het ware over de sneeuw heen kunnen lopen. Alleen bij heel erg slechte weersomstandigheden zoeken de lynxen beschutting in grotten, holle boomstammen en bomen.

De Eurasische lynx is geen bedreigde diersoort en is te vinden in CITES Appendix II. Wat inhoud dat de jacht en handel op deze dieren streng gecontroleerd wordt. In de meeste landen waar het dier voorkomt is het tegen jagen beschermd door de wetten van het land, en de handel in deze dieren is in deze landen dan ook strikt verboden.

De Eurasische lynx en de bruine beer leven in de Alpen naast elkaar, maar ze komen elkaar niet echt tegen. Ik weet niet of je kan zeggen dat een lynx bang is voor een beer, maar als ze elkaar kunnen ontlopen dan doen ze dat. Als een beer (die twee keer zo groot is als de lynx) een moeder lynx met jongen zou bedreigen, dan zal de lynx er in slagen om de beer te verjagen en andersom zal de beer winnen. Een beer is een omnivoor en die hoeft dus niet te jagen voor zijn voedsel. Als hij denkt een makkelijk maaltje te hebben door een prooi van een lynx af te pakken dan zal hij dit wel proberen en de lynx zal dan weg gaan om verwondingen te voorkomen.

Ik hoop dat ik een beetje duidelijk ben geweest en anders dan hoor ik het wel. Vraag maar raak…

Camera trap

Toen we afgelopen vrijdag in de stromende regen hair traps voor beren aan het controleren waren, kwamen we ook een andere trap tegen. Een zogenaamde camera trap (was niet moeilijk te raden was al verklapt in de titel). Deze camera traps worden geplaats bij de hair traps voor de beren om op die manier een beer op de foto te kunnen "vangen" als ze het lekkers in de bear trap aan het oppeuzelen zijn.

Een camera trap is een heel simpel maar ingenieus apparaat. Je neemt een fototoestel (die zich zelf opwind na elke foto...), een flitser, een trigger en een hele rits baterijen. Dit alles stop je in waterdichte en stootbestendige boxen en hang je in een boom. De trigger van deze camera is een infra rood lampje die de camera af laat gaan als er iets door de straal heen loopt. Is een best nauwkeurige methode, het werkt helaas ook op meer dieren dan alleen de benodigde beer. Als een beer nu langere tijd bij een hair trap blijft treuzelen zal je denken dan is zo'n rolletje snel vol... Das waar, maar... Er zit een vertrager in die er voor zorgt dat pas na een minuut of drie een nieuwe foto gemaakt kan worden. Op deze manier krijg je een mooie serie foto's van een zelfde individuele beer.

Alle kettingen en slotjes die op de foto te zien zijn, zijn niet aangebracht om het te beschermen tegen dieren. De camera traps werden (en worden) nogal eens gestolen door mensen (is inderdaad ook een dier). Elk doosje heeft zijn eigen slotje en zijn eigen sleuteltje, verder wordt het geheel met kettingen aan de boom bevestigd. Heel handig allemaal, maar niet als het regent dat het giet en je handen glibberig zijn van het klauteren door de modder. Verder gaat er echt een hele partij baterijen in om ervoor te zorgen dat het geheel een aantal weken in het bos actief kan blijven.
Deze camera traps worden ook gebruikt voor het verkrijgen van foto's van lynxen - ik heb al een paar mooie plaatjes gezien. De foto series (meerdere foto's vlak na elkaar van hetzelfde individu) worden gebruikt om individuele dieren van elkaar te onderscheiden. Er wordt bij lynxen gekeken naar de patronen van vlekken en strepen in de vacht, die specifiek en herkenbaar zijn. Op die manier wordt er dan gekeken hoeveel individuen er zijn in een bepaald gebied. En met formules (moeilijk, moeilijk, wiskunde) kan dan berekend worden hoeveel lynxen er zich per km2 in een gebied bevinden.

Erg ingenieus bedacht dus allemaal. Ik zal ook gaan werken met een aantal gemaakte camera trap foto's (en hopelijk nieuwe) om uit te zoeken of het om dezelfde of verschillende individuen gaat en zo ja hoeveel, en hoe ze zijn te herkennen. Lijkt me erg leuk, maar of dat het ook echt leuk is dat kan ik later pas vertellen....

Een aantal van mijn collega's

Hier is een foto met daarop een aantal mensen waar ik mee samenwerk. V.l.n.r.: Andrea, Martha, ik, Micela en Giorgio. Marieke neemt de foto en staat er dus niet op. We staan hier gezellig vanaf een berg naar de lichten van Udine te kijken. We hadden ook daar een foto van gemaakt maar die bleek geheel zwart te zijn geworden, dus dat was niks.

Andrea en Giorgio (links en rechts) werken allebei in Pagnacco en die zie ik dus het meest. De anderen werken wel voor het departement, maar niet op het kantoor. Martha bijvoorbeeld is vijf dagen in de week in het veld aan het werk en dat doet ze dan vanuit haar huisje in Platischcis (ofzo, is een klein dorpje in de bergen).

Voetafdrukken van een lynx

De eerste week is alweer voorbij

Vrijdag zijn we weer hair traps voor beren gaan controleren, dit keer met Martha (een medewerkster die nu al drie maanden lang elke dag (behalve weekend) bear traps controleerd), Andrea, Marieke en ik. We hebben ons in twee groepen gedeeld; Martha en ik (we hadden de makkelijkere traps langs een relatief vlakke weg (rotspad waar net een auto langs kon) en Marieke en Andrea (die in Slovenie een aantal traps hebben gecontroleerd - errug steil). Martha en ik hebben een heleboel kilometers afgelegd maar relatief weinig steil op en neer, en dat was wel heel erg lekker voor zo'n derde dag. De terug weg naar ons startpunt (waar we weer opgehaald zouden worden) was ruim een uur lopen en dat is echt lekker. Ook hier zijn we over de top van die berg geweest en hadden we een fantastisch uitzicht.
Op onze terugweg hebben we ook een pootafdruk van een katachtige gevonden, we vermoeden een gedomesticeerde of verwilderde kat omdat het een erg kleine afdruk was, maar ook al was het dan waarschijnlijk geen lynx het was wel een kat. Het regende geregeld die dag en dan echt wolkbreuken en dat maakt de grond erg glad en ik ben dus twee keer bij de heuvels naar beneden gegleden op mijn kont, heel erg grappig, maar ik leer het vanzelf om te blijven staan. Al doende leert men, ik ben heel erg blij met mijn bergschoenen ze geven goed grip en dat heb je echt wel nodig hier. Nadat we weer met z'n vieren waren hebben we in de spoelende regen nog een vijftal traps voor beren gecontroleerd en daarna hadden we een etentje met de medewerkers van de dependance in Pagnacco.

's Avonds lekker uit eten geweest, veel te veel, allemaal vlees gerechten maar wel erg lekker. We hadden eerst lasagna en draadjesvlees maar dan van roe deer (NL = ree) met aardappelballetjes van pasta (die balletjes smaakten best bekend). Daarna kregen we groenten en een soort van salami en gebraden casselerrib en hele lekkere gebakken aardappel stukken. Als toetje waren er een aantal verschillende soorten pannekoeken met jam (vulling). Daarna kregen we koffie (en wij thee, iedereen raar kijken, van wat hebben jullie nou). Vervolgens was er een heel lekker zoet drankje met lemon smaak (ook in framboos en puur) dat heel erg sterk was, en volgens mij iets weg had van ouzo.

Laat in de avond (nog net niet zaterdag ochtend) zijn we weer richting Udine vertrokken, maar dat was evenzogoed nog een tocht van ruim een uur de berg af. We hebben gestopt en hadden een fantastisch uitzicht over de nachtelijke lampjes van Udine.

Zaterdag en zondag lekker uitgerust en veel geslapen en gelezen, om bij te komen van drie dagen in de Pre-Alpen.

En dan begint er een nieuwe week, ik ben benieuwd welke bergen we nu weer mogen overwinnen deze week.

De eerste dagen

Het is hier nu donderdag 8 september 2005, zoals ook te zien is in de titel. Het is hier heerlijk weer.

Vandaag ben ik met Marieke, Giorgio en Danouchia de bergen in geweest om een tweetal hair traps voor beren op te zetten en drie hair traps voor lynxen. Danouchia schrijft haar afstudeer thesis over de lynx en ik mag haar gaan helpen met haar veldwerk met betrekking tot dit onderwerp. We zijn uit Pagnacco vertrokken rond 8 uur en pas om 4 uur terug gekeerd. We zijn wel eerst naar de bergen gereden en hebben toen pas hoeven lopen, maar mijn conditie is nog niet zo goed, dus het was best wel vermoeiend. Als je dan aangekomen bent op de top en om je heen kijkt weet je gelijk weer waarvoor je het doet. En zeker als er straks lynx haren in de hair traps te vinden zijn.

Vanavond lekker op tijd op bed en dan morgen weer de bergen in voor de derde keer deze week. Heerlijk zo'n veld stage. De omgeving hier is om op te vreten zo mooi. (Foto's komen zo snel mogelijk)

Ciao voor nu en tot later.