Feestje...

Gisteravond hebben we een klein feestje gebouwd in ons appartement in Udine. Vandaag gaat Marianna naar een andere kamer en ook Oscar (de jongen uit Spanje) heeft een betere plek gevonden. Gisteravond hebben we gezellig met z'n vieren gekookt. We hadden de Spaanse versie van tortilla's, wat een grote pannenkoek van aardappelen met een eiermengsel bleek te zijn, als groente hadden we gekookte courgette met olie en een snufje zout. Tijdens het eten koken dronken de andere drie bailey's (zelfde drankje andere naam hier) en ik had Guinness.

Na het eten hebben we een drink spelletje gespeeld met een Spaans drankje. De naam van het drankje ben ik al weer vergeten, maar het bestaat uit rode wijn met cola en ijsblokjes. Voor het spel hadden we allemaal een glas met het drankje en nog een extra glas (ook gevuld). De glazen worden midden op tafel gezet, een in het midden en de andere vier eromheen, corresponderend met de plaats waar iedereen zat. Vervolgens namen we een muntje van 10 eurocent en moest je om de beurt proberen om het muntje in een glas te stuiteren. Het mag alleen met stuit anders telt het niet. Als het muntje dan in een glas beland moet degene van wie dat glas is het glas leeg drinken. Vervolgens wordt het glas weer gevuld en mag hij/zij opnieuw stuiteren. Valt het muntje in het middelste glas, dan moet iedereen zo snel mogelijk zijn glas leegdrinken en terugzetten, en degene die zijn glas het laatst geleegd heeft moet vervolgens ook nog het middelste glas leegdrinken... En dan begint het weer opnieuw met het stuiteren van het muntje.

We hadden in totaal een liter rode wijn met een liter cola erdoor heen en we hebben heel erg veel lol gehad (maar dat is wel logisch denk ik). We hebben gecommuniceerd in een heel stel talen. Oscar in het Spaans, Marianna en Kira in het Italiaans en verder nog een Venetiaans dialect, en ik dan in het Engels. Na een aantal rondes van het drink spelletje maakte de taal niet zo veel meer uit en konden we ons goed redden met handen en voeten (en heel erg veel lachen).

Het is jammer dat Marianna en Oscar weg gaan want het is nu best gezellig met vier personen, maar we zien wel of er andere leuke mensen bijkomen. Ik ben er ook achter gekomen dat Kira schoonmaken leuk vindt. Ze vindt afwassen een ontspannende bezigheid en houdt van strijken. Ik denk dat ik me wel ga vermaken in de komende drie maanden met een schoonmaakster in huis. Marieke moest alles altijd alleen doen en dat is natuurlijk nooit leuk, nu hoef ik dat in ieder geval niet. Ik ga haar natuurlijk wel helpen, maar het is wel leuk om te weten dat er nog iemand is die schoonmaken niet zo'n probleem vindt.

Lekker uit eten

Gisteren ben ik samen met Anna lekker uit geweest in Udine. We zijn begonnen op het centrale plein van Udine en ze heeft me wat stukjes van de stad laten zien (ik moet hier nodig naar de VVV om een plattegrond te halen met de informatie van alle gebouwen in een andere taal dan het alomvertegenwoordigde Italiaans).

We zijn begonnen met een typisch Italiaans aperitiefje genaamt 'spritz'. Klink inderdaad als een koekje, dacht ik ook het eerst aan. Een 'spritz' is witte wijn en rode martini of een andere martini achtige likeur met een oranje kleur waarvan ik de naam niet heb onthouden. Ze lengen het vervolgens aan met wat water, waardoor het iets minder sterk wordt (en goedkoper voor hun om te maken natuurlijk...). Ik had de rode versie en Anna de oranje (die was een heel stuk zoeter, ik blij met mijn rode), we kregen er ook nog citroen en ijsblokjes in en een schaaltje chips erbij. Eigenlijk best wel een beetje luxe.

Hierna zijn we naar het Japanse restaurant geweest (het is ook een beetje Thais en een beetje Chinees). Lekker veel vreemde gerechten en ja hoor, de kaart alleen maar in het Italiaans, maar met een beetje hulp van Anna kwam ik er wel uit. Ik leer al aardig wat Italiaanse woorden herkennen. Als voorgerecht hadden we een sushi-achtige mix (inderdaad van die rolletjes met vis en rijst in zeewier gewikkeld), das erug lekker.... Verder hadden we gefrituurde kleine dingetjes. Het lijken kleine loempia's maar dan met een andere soort vulling en een gefrituurde gamba, ook heel erg lekker. Als hoofdgerecht hadden we pijlinktvis met zoete aardappelen en gemengde groenten en daarnaast rijst. Die inktvis was heel erg lekker en zag er erg mooi uit, maar het vult wel gigantisch, dus we hebben geen toetje meer genomen, dat paste er gewoonweg niet meer in... We hebben de hele maaltijd gegeten met stokjes, een beetje prutsen in het begin, maar het wil wel en ik wordt er al een beetje handig in. De rijst zijn we op het laatst wel met een vork gaan eten (het duurt anders zo lang al die kleine muizenhapjes). Uit eten gaan is hier niet zo heel duur want we waren met z'n tweëen maar €27,- kwijt en das inclusief drinken...

Na onszelf volgepropt te hebben bij de Japanner zijn we naar een Irisch Pub gegaan om een pintje te pakken. Ik had (zoals altijd) een pint Guinness en Anna ging voor een Kilkenny. Een van de mensen achter de bar had meteen door dat ik niet Italiaans was toen ik mijn bestelling plaatste, omdat ik te goed Engels sprak. Die Italianen hier zijn niet zo goed in talen (oftewel ze spreken alleen maar Italiaans).

Al met al een geslaagde avond en laat op bed en vanmorgen er vroeg weer uit om aan het werk te gaan. Het regent hier nu en das niet zo leuk, maar gisteravond hadden we het gelukkig droog en dat was belangrijker, vandaag moet ik toch op kantoor werken en dan zit ik droog voor de regen...

Toch naar de bergen

Omdat het maandag niet doorging zijn we gisteren naar de bergen geweest. Anna (een net afgestudeerde student Environmental Sciences (=milieukunde)) haalde me van thuis op om 7:30. Op haar scooter naar Pagnacco geracet, en daar bij Andrea M. in de auto naar de bergen.

Na een drietal hair traps voor beren te hebben gecontroleerd, begon de auto wat raar te trekken, allemaal eruit en ja hoor... Een lekke band!! Anna en ik zijn naar de volgende hair trap gelopen - nog een flinke wandeling - terwijl Andrea M. de band ging verwisselen. Anna en ik waren bijna klaar met het opnieuw opzetten van de hair trap toen Andrea eraan kwam, gelukkig nu hoeven we dat stuk niet meer terug omhoog te klimmen, maar kunnen we met de auto terug

Gelunched even na 1 uur in de zon, heerlijk weer... Hierna zijn we naar de plaats gegaan waar een beer gevangen moet gaan worden. We hebben met takken een gebied afgebakend en de echte vallen (snare traps = soort van lus die om de voet van de beer gaat waardoor hij niet meer weg kan komen) begraven om het 'mensen luchtje' er goed af te krijgen

's Middags nog de laatste 2 bear traps gecontroleerd (dat waren er dan 7 in totaal) en daarna in Faedis naar een jager toe, om een en ander op te halen. Daarna terug naar Pagnacco.

Het was intussen gaan regenen met bakken tegelijk, maar in Pagnacco aangekomen was het weer even droog. Snel op de scooter geklommen en terug naar Udine, boodschappen gedaan. Ik was net begonnen met het opruimen van mijn boodschappen toen het begon te regenen. En dan komt er hier niet een beetje water naar beneden, nee... een beetje boel... Maar ja, ik zat gelukkig droog.

Als leuk weetje, het gebied hier waar ik stage loop (Friuli Venezia Giulia) heeft de meeste regenval in heel Italie, en in verhouding met Nederland zal het niet zo veel schelen, maar het is wel meer regen. En ik maar denken, lekker naar Italie, land van zon en strand (en dus ook van regen...).

Vanavond ga ik met Anna Udine in, Japans restaurant en daarna een Irisch Pub proberen te vinden... Ik ben benieuwd, maar dat vertel ik later wel weer...

Kantoordag

Vandaag een kantoordag, we zouden eerst de bergen in, maar daar kwam van alles tussen en dat ging dus niet door. Deze week zit ik (vanaf morgen) helemaal alleen op kantoor. Er zijn wel meer mensen in het gebouw, maar niet van mijn afdeling. Er is namelijk een congres en daar gaan ze massaal naar toe, ik kan helaas niet mee in verband met reserveringen die al in juli gemaakt moesten worden. En ja toen was ik hier nog niet...

Afgelopen zaterdag heb ik geshopt met Danusia, we zijn naar een hypermarche achtige winkel geweest met een heleboel kledingwinkels. Lekker rondgesneupt... Ik heb een heel mooi lang vest gekocht (van wol, warmte is hier heel belangrijk hebben ze mij verteld), ma je wilt hem vast nog wel eens lenen!! Verder natuurlijk een sjaal gekocht (daar ging het eigenlijk om), ook nog gekeken voor wanten, maar die hadden ze net niet in mijn maat (alleen heel erg dure en dat is ook niet te bedoeling...).

Het weekend was hier heel erg mooi warm, zondag ben ik naar een parkje gegaan in Udine, heb daar een bankje in de zon uitgezocht en heb heerlijk zitten lezen. Ben al in mijn 3de boek bezig en heb hem bijna uit, gaat snel hier. Lekker lezen bij het ontbijt, lekker lezen bij het diner, lekker lezen voor het slapen gaan... Allemaal in het Engels dus dat is goed voor mijn taal ontwikkeling.

Iedereen bedankt voor de reacties, vind ik leuk, dan kan ik weer mooi antwoorden verzinnen en heb ik wat te doen als ik even niets te doen heb... (Als je begrijpt wat ik bedoel...)

Ciao voor nu en tot later...

Lynx antwoorden

Nog een aantal antwoorden op de verschillende lynx vragen.

Een lynx leeft solitair (alleen) en jaagt dus ook alleen. Hierdoor is een sociale structuur of hiërarchie zoals bij bijvoorbeeld leeuwen, honden en wolven niet nodig. Het komt voor dat lynxen samen jagen, maar dat is dan in hele barre tijden. Moeders met welpen leven natuurlijk wel samen.

Een lynx is een dag of 70 zwanger en zoekt in die tijd naar een plek in een grot, holle boom of zelfs in een boom om haar jongen te werpen. Een nest bestaat uit een tot vijf jongen die bij de geboorte 12 ons wegen, de ogen zijn gesloten en ze zijn kompleet afhankelijk van hun moeder voor warmte, bescherming en voedsel. De mannetjes helpen helemaal niet met het grootbrengen van de jongen, en verlaten het vrouwtje al weer na de bevruchting - die meestal plaatsvindt in januari tot maart.

Na een week of twee gaan de ogen open en kunnen de jongen zich zelf warm houden. De jongen worden nog gezoogd tot ze een maand of 3-4 zijn, daarna gaan ze langzaam over op vast voedsel en ook mee op jacht.
Na een jaar verlaten de jongen hun moeder, de mannetjes trekken zo ver mogelijk weg, terwijl de vrouwtjes een territorium zoeken dicht bij hun moeder (natuurlijke manier ter voorkoming van inteelt). De vrouwtjes zijn na een jaar geslachtsrijp en de mannetjes pas na twee jaar.

Lynxen jagen in de schemer en in de nacht en kunnen door hun geweldig goede zicht alles haast nog beter zien dan de mens overdag. Overdag zoekt een lynx bescherming onder een bosje of struik en pas bij heel slecht weer zoekt ie bescherming in een grot of holle boomstam. Ze willen ook nog wel eens in een boom slapen, maar dat is wel zelden.

Een lynx in de wilde natuur wordt een jaar of 10-12 oud, maar als ze in gevangenschap goed verzorgd worden kunnen ze 15-20 jaar oud worden. In gevangenschap hebben ze namelijk geen natuurlijke vijanden waarvoor ze uit moeten kijken op hun oude dag.

Culinair Italië...

Het eten hier in Italië is met één woord te omschrijven PASTA! Ze hebben dan ook wel heel veel soorten en maten en spagetti en mie en daarnaast heel veel soorten pastasaus, maar het blijft toch pasta. Nou hou ik wel van pasta (zolang het maar niet groen is) en vind ik dat dus niet zo erg maar de variatie moet je toch zelf verzinnen. Ze hebben hier ook wel rijst en couscous, maar veel minder en dan ook geen Uncle Ben's sauzen om er bij te eten. Verder hebben ze hier natuurlijk groentes en fruit, alleen aardappelen zijn iets moeilijker te vinden. Nou hebben ze in dat appartement waar ik woon ook geen aardappelschilmesjes en al helemaal geen dunschiller, dus dat zegt al hoe vaak ze hier aardappelen eten. Ik heb al wel de aardappelpuree gevonden dus als ik echt zin krijg moet dat lukken. (Ik vind aardappels schillen toch maar een vervelend werkje!) Als ik na vier maanden weer terug kom denk ik dat ik heel graag hutspot of stampot boerenkool zal willen, wat dat is hier helemaal onbekend. Verder hebben ze hier ook geen saté-saus en ook geen pindakaas (dan kan ik het dus ook niet zelf maken). Maar het is maar vier maanden. Lekker veel pasta, pasta met rode saus en tonijn, pasta met rode saus (met een net weer anders smaakje) en gehakt. Ik kan ook gehaktschotel maken, met lekker veel groenten en.... mie! Zie je wel variatie. 'T is niet moeilijk, jij bent de chef...

In het centrum van Udine zit verder een hele goede en lekkere Chinees, het is wel anders als bij ons maar wel heel lekker en niet zo duur. Marieke en ik hebben er heerlijk gegeten, salade/soep vooraf en dan beide een hoofdgerecht met rijst erbij en nog beide drinken en we waren maar een euro of 23 kwijt. Das niet zo duur, dus als ik het echt niet meer zie zitten dan kan ik daar heen. En verder hebben ze ook hier (net als in de rest van de wereld) een MacDonalds zitten, dus dan kan ik ook een patatje halen, maar das nou niet het gezondste alternatief. Het uit eten gaan hier is in verhouding met Nederland best wel te doen. Het blijft natuurlijk duurder dan zelf koken maar het is een stuk goedkoper als in Nederland.

Dus wat eten betreft is het hier een beetje eenzijdig, maar dat is ook afhankelijk van hoe creatief iemand is. Maar het moet wel lukken. Als ik terug kom ben ik een echte pasta-eter geworden.

Eurasian Lynx (Lynx lynx)

Even een informatief stukje over de lynx, voor een ieder die niet zoveel weet over dit dier als dat er in boeken geschreven is.

De lynx is een stevig gebouwde kat met lange benen, grote voeten en een korte staart. Door hun bouw kunnen ze snel zijn op korte afstanden. Hun zachte, dikke vacht heeft meestal een gelige of grijs-bruine onderkleur en is gemarkeerd met donkere lijnen en stippen. Ze hebben rond hun nek en onder hun kin langere haren dan op de rest van hun lichaam. Op hun oren hebben ze zeer herkenbare pluimen van lang zwart haar. Er wordt gezegd dat ze een zeer trotse uitdrukking in hun ogen hebben. De mannetjes zijn groter en sterker dan de vrouwtjes.
De Eurasische lynx is de grootste van alle lynxen en een volwassen mannetje weegt gemiddeld zo’n 21,6 kg, en een vrouwtje gemiddeld zo’n 18,1 kg. De latijnse naam voor de soort is Lynx lynx (zoals al te zien was in de titel).

Naast de Eurasische lynx, zijn er ook nog de Canadese lynx, de Bobcat (zeg maar de Amerikaanse lynx) en de Spaanse of Iberische lynx. Alle soorten verschillen van elkaar maar zijn voor het grootste deel gelijk. De Iberische en Eurasische lynx lijken het meeste op elkaar, maar de Eurasische is de grootste en meest voorkomende van de twee. De lynxen in Amerika zijn egaler van kleur en hebben over het algemeen geen stippen en strepen op hun vacht. De bobcat word ook wel de rode lynx genoemd, omdat zijn vacht een rozig-rode onderkleur heeft. Ook deze beide lynxen zijn kleiner dan de Eurasische.

De lynx is een carnivoor, wat inhoud dat het een vleeseter is. Hun voedsel bestaat uit herten, konijnen, hazen en andere middelgrote en kleine zoogdieren. Verder eten
ze ook reptielen, amfibieën, insecten en vis als ze die te pakken kunnen krijgen.

In de jaren tachtig is de lynx geherintrodiceerd in de Alpen, populaties zijn uitgezet in Oostenrijk, Zwitserland en Slovenie. Deze populaties zijn overgelopen naar de Italiaanse Alpen en hebben zich hier geprobeerd te settelen. Hoe groot de populaties nu zijn is niet precies bekend, maar in Friuli Venezia Giulia (zo heet de streek hier) zal de populatie niet groter zijn dan zo’n 50 individuen. De echte grootte en de stabiliteit van de populatie wordt nog onderzocht.

De Eurasische lynx komt voor in Europa, Azië en de voormalige USSR.

De lynx leeft in bosachtige en rotsachtige gebieden ver weg van enige menselijke nederzettingen of bewerking. Ze komen ook voor boven de boomgrens en in de eeuwige sneeuw. Lynxen zijn goed aangepast om te leven in de sneeuw en hebben een dikke vacht en veel haren op de poten die fungeren als "sneeuwschoenen" waardoor ze als het ware over de sneeuw heen kunnen lopen. Alleen bij heel erg slechte weersomstandigheden zoeken de lynxen beschutting in grotten, holle boomstammen en bomen.

De Eurasische lynx is geen bedreigde diersoort en is te vinden in CITES Appendix II. Wat inhoud dat de jacht en handel op deze dieren streng gecontroleerd wordt. In de meeste landen waar het dier voorkomt is het tegen jagen beschermd door de wetten van het land, en de handel in deze dieren is in deze landen dan ook strikt verboden.

De Eurasische lynx en de bruine beer leven in de Alpen naast elkaar, maar ze komen elkaar niet echt tegen. Ik weet niet of je kan zeggen dat een lynx bang is voor een beer, maar als ze elkaar kunnen ontlopen dan doen ze dat. Als een beer (die twee keer zo groot is als de lynx) een moeder lynx met jongen zou bedreigen, dan zal de lynx er in slagen om de beer te verjagen en andersom zal de beer winnen. Een beer is een omnivoor en die hoeft dus niet te jagen voor zijn voedsel. Als hij denkt een makkelijk maaltje te hebben door een prooi van een lynx af te pakken dan zal hij dit wel proberen en de lynx zal dan weg gaan om verwondingen te voorkomen.

Ik hoop dat ik een beetje duidelijk ben geweest en anders dan hoor ik het wel. Vraag maar raak…

Camera trap

Toen we afgelopen vrijdag in de stromende regen hair traps voor beren aan het controleren waren, kwamen we ook een andere trap tegen. Een zogenaamde camera trap (was niet moeilijk te raden was al verklapt in de titel). Deze camera traps worden geplaats bij de hair traps voor de beren om op die manier een beer op de foto te kunnen "vangen" als ze het lekkers in de bear trap aan het oppeuzelen zijn.

Een camera trap is een heel simpel maar ingenieus apparaat. Je neemt een fototoestel (die zich zelf opwind na elke foto...), een flitser, een trigger en een hele rits baterijen. Dit alles stop je in waterdichte en stootbestendige boxen en hang je in een boom. De trigger van deze camera is een infra rood lampje die de camera af laat gaan als er iets door de straal heen loopt. Is een best nauwkeurige methode, het werkt helaas ook op meer dieren dan alleen de benodigde beer. Als een beer nu langere tijd bij een hair trap blijft treuzelen zal je denken dan is zo'n rolletje snel vol... Das waar, maar... Er zit een vertrager in die er voor zorgt dat pas na een minuut of drie een nieuwe foto gemaakt kan worden. Op deze manier krijg je een mooie serie foto's van een zelfde individuele beer.

Alle kettingen en slotjes die op de foto te zien zijn, zijn niet aangebracht om het te beschermen tegen dieren. De camera traps werden (en worden) nogal eens gestolen door mensen (is inderdaad ook een dier). Elk doosje heeft zijn eigen slotje en zijn eigen sleuteltje, verder wordt het geheel met kettingen aan de boom bevestigd. Heel handig allemaal, maar niet als het regent dat het giet en je handen glibberig zijn van het klauteren door de modder. Verder gaat er echt een hele partij baterijen in om ervoor te zorgen dat het geheel een aantal weken in het bos actief kan blijven.
Deze camera traps worden ook gebruikt voor het verkrijgen van foto's van lynxen - ik heb al een paar mooie plaatjes gezien. De foto series (meerdere foto's vlak na elkaar van hetzelfde individu) worden gebruikt om individuele dieren van elkaar te onderscheiden. Er wordt bij lynxen gekeken naar de patronen van vlekken en strepen in de vacht, die specifiek en herkenbaar zijn. Op die manier wordt er dan gekeken hoeveel individuen er zijn in een bepaald gebied. En met formules (moeilijk, moeilijk, wiskunde) kan dan berekend worden hoeveel lynxen er zich per km2 in een gebied bevinden.

Erg ingenieus bedacht dus allemaal. Ik zal ook gaan werken met een aantal gemaakte camera trap foto's (en hopelijk nieuwe) om uit te zoeken of het om dezelfde of verschillende individuen gaat en zo ja hoeveel, en hoe ze zijn te herkennen. Lijkt me erg leuk, maar of dat het ook echt leuk is dat kan ik later pas vertellen....

Een aantal van mijn collega's

Hier is een foto met daarop een aantal mensen waar ik mee samenwerk. V.l.n.r.: Andrea, Martha, ik, Micela en Giorgio. Marieke neemt de foto en staat er dus niet op. We staan hier gezellig vanaf een berg naar de lichten van Udine te kijken. We hadden ook daar een foto van gemaakt maar die bleek geheel zwart te zijn geworden, dus dat was niks.

Andrea en Giorgio (links en rechts) werken allebei in Pagnacco en die zie ik dus het meest. De anderen werken wel voor het departement, maar niet op het kantoor. Martha bijvoorbeeld is vijf dagen in de week in het veld aan het werk en dat doet ze dan vanuit haar huisje in Platischcis (ofzo, is een klein dorpje in de bergen).

Voetafdrukken van een lynx

De eerste week is alweer voorbij

Vrijdag zijn we weer hair traps voor beren gaan controleren, dit keer met Martha (een medewerkster die nu al drie maanden lang elke dag (behalve weekend) bear traps controleerd), Andrea, Marieke en ik. We hebben ons in twee groepen gedeeld; Martha en ik (we hadden de makkelijkere traps langs een relatief vlakke weg (rotspad waar net een auto langs kon) en Marieke en Andrea (die in Slovenie een aantal traps hebben gecontroleerd - errug steil). Martha en ik hebben een heleboel kilometers afgelegd maar relatief weinig steil op en neer, en dat was wel heel erg lekker voor zo'n derde dag. De terug weg naar ons startpunt (waar we weer opgehaald zouden worden) was ruim een uur lopen en dat is echt lekker. Ook hier zijn we over de top van die berg geweest en hadden we een fantastisch uitzicht.
Op onze terugweg hebben we ook een pootafdruk van een katachtige gevonden, we vermoeden een gedomesticeerde of verwilderde kat omdat het een erg kleine afdruk was, maar ook al was het dan waarschijnlijk geen lynx het was wel een kat. Het regende geregeld die dag en dan echt wolkbreuken en dat maakt de grond erg glad en ik ben dus twee keer bij de heuvels naar beneden gegleden op mijn kont, heel erg grappig, maar ik leer het vanzelf om te blijven staan. Al doende leert men, ik ben heel erg blij met mijn bergschoenen ze geven goed grip en dat heb je echt wel nodig hier. Nadat we weer met z'n vieren waren hebben we in de spoelende regen nog een vijftal traps voor beren gecontroleerd en daarna hadden we een etentje met de medewerkers van de dependance in Pagnacco.

's Avonds lekker uit eten geweest, veel te veel, allemaal vlees gerechten maar wel erg lekker. We hadden eerst lasagna en draadjesvlees maar dan van roe deer (NL = ree) met aardappelballetjes van pasta (die balletjes smaakten best bekend). Daarna kregen we groenten en een soort van salami en gebraden casselerrib en hele lekkere gebakken aardappel stukken. Als toetje waren er een aantal verschillende soorten pannekoeken met jam (vulling). Daarna kregen we koffie (en wij thee, iedereen raar kijken, van wat hebben jullie nou). Vervolgens was er een heel lekker zoet drankje met lemon smaak (ook in framboos en puur) dat heel erg sterk was, en volgens mij iets weg had van ouzo.

Laat in de avond (nog net niet zaterdag ochtend) zijn we weer richting Udine vertrokken, maar dat was evenzogoed nog een tocht van ruim een uur de berg af. We hebben gestopt en hadden een fantastisch uitzicht over de nachtelijke lampjes van Udine.

Zaterdag en zondag lekker uitgerust en veel geslapen en gelezen, om bij te komen van drie dagen in de Pre-Alpen.

En dan begint er een nieuwe week, ik ben benieuwd welke bergen we nu weer mogen overwinnen deze week.

De eerste dagen

Het is hier nu donderdag 8 september 2005, zoals ook te zien is in de titel. Het is hier heerlijk weer.

Vandaag ben ik met Marieke, Giorgio en Danouchia de bergen in geweest om een tweetal hair traps voor beren op te zetten en drie hair traps voor lynxen. Danouchia schrijft haar afstudeer thesis over de lynx en ik mag haar gaan helpen met haar veldwerk met betrekking tot dit onderwerp. We zijn uit Pagnacco vertrokken rond 8 uur en pas om 4 uur terug gekeerd. We zijn wel eerst naar de bergen gereden en hebben toen pas hoeven lopen, maar mijn conditie is nog niet zo goed, dus het was best wel vermoeiend. Als je dan aangekomen bent op de top en om je heen kijkt weet je gelijk weer waarvoor je het doet. En zeker als er straks lynx haren in de hair traps te vinden zijn.

Vanavond lekker op tijd op bed en dan morgen weer de bergen in voor de derde keer deze week. Heerlijk zo'n veld stage. De omgeving hier is om op te vreten zo mooi. (Foto's komen zo snel mogelijk)

Ciao voor nu en tot later.